४२१
पंढरीये पांडुरंग । भोवंता संग संतांचा ॥१॥
चंद्रभागा वाळुवंट । आहे नीट देव उभा ॥२॥
पुडलीक वेणुनाद । होतो आनंद अखंड ॥३॥
पद्मतळें गोपाळपुर । संत भार आहे तेथें ॥४॥
वैष्णवांचा गजर मोठा । आषाढी चोहटा नाचती ॥५॥
जाऊं तेथें लोतागणीं । फिटेल आयणीं गर्भवास ॥६॥
भाळे भोळे येती भक्त । आनंदें नाचत वाळुवंटी ॥७॥
लोंटागण घालूं चरणीं । शरण एका जनार्दनीं ॥८॥
४२२
त्रैलोक्याचा जो धनी । समचरणीं पंढरीये ॥१॥
धरुनियाबाळरुपी । उभाचि पहा पा विटेवरी ॥२॥
शोभताती संतभार । करतीं जयजयकार नामघोष ॥३॥
पुढें दक्षिनवाहिनी भीमा । ऐसा महिमा तेथीचा ॥४॥
एका जनार्दनीं वेधलें मन । लागलें ध्यान विठोबाचें ॥५॥
४२३
धन्य ते भाग्याचे । वास करिती पंढरीचे ॥१॥
करती नित्य प्रदक्षिणा । स्नान चंद्रभागे जाणा ॥२॥
पुंडलिकाची भेटी । वेणुनाद पाहती दृष्टी ॥३॥
करिती एकादशी । जाग्रण आनंदें मानसीं ॥४॥
तया पुण्या नाहीं लेखा । म्हणे जनार्दनीं एका ॥५॥
४२४
हरिचे ते दास । ज्यांचा पंढरीसी वास ॥१॥
येती नेमें पंढरीसी । दरुशन घेती विठ्ठलासी ॥२॥
करिती चंद्रभागे स्नान । पूर्वजा उद्धरतीं जाण ॥३॥
करिती गोपाळकाला । गोपाळपुरी मिळोनी मेळा ॥४॥
ऐसा जया घडे नेम । एका जनार्दनी निष्काम ॥५॥
४२५
तुम्हीं पढरीये जातां । तरी मी पाया लागेन आतां ।
चरणरजें जाली साम्यता । तुमचे पाऊल माझे माथां ॥१॥
जेथें जेथें पाउल बैसे । एका एकपणेंविण असे ॥धृ॥
पंढरीचे वाटे । पसरिले ते मी गोटे ।
पाया लागेन अवचटे । तें सुख आहे मल मोठे ॥२॥
जेथें पाउलांचा माग । तेथें माझें अखंड अंग ।
चरणरज आम्हां भोग । काय करशील वैकुंठ चांग ॥३॥
संत भेटतील वाडेंकोडें । तरी मी आहे पायांपुढे ।
हेही आठवण न घडे । तरी मी वाळवंटीचें खडे ॥४॥
यात्रा दाटेल घसणीं । लागेन अवघियां चरणीं ।
एका जनार्दनीं कीर्तनीं । आठवा आसनीं शयनीं ॥५॥
४२६
उभा कर ठेऊनी कटीं । अवलोकी दृष्टी पुंडलीकं ॥१॥
न्या मज तेथवरी । या वारकारी सांगातें ॥२॥
पाहीन डोळे भरुनी हरी । दुजी उरी ठेविना ॥३॥
मीपणाचा वोस ठाव । पाहतां गांव पंढरी ॥४॥
वारकारी महाद्वारी । कान धरुनी करीं नाचती ॥५॥
शरण एका जनार्दनीं । ते संत पावन पतीत ॥६॥
४२७
देव भक्त उभे दोन्हीं एके ठायीं । चला जाऊं पायीं तया गांवा ॥१॥
आवडीचा हेत पुरेल मनाचा । उच्चारितां वाचा विठ्ठल नाम ॥२॥
करुनियां स्नान पुंडलिकांची भेटी । नाचुं वाळुवंटीं वाहु टाळी ॥३॥
अजाऊ महाद्वारीं पाहुं तो सांवळा । वोवाळुं गोपाळा निबलोण ॥४॥
एका जनार्दनीं मनोरथ पुरे । वासना ते नुरे मांगे कांहीं ॥५॥
४२८
निबलोण करुं पंढरीया सुखा । आणि पुडंलिका भक्तराया ॥१॥
परलोकींचे येती परतोनि मागुती । सर्व सुख येथें पहावया ॥२॥
अष्ट महासिद्धि जयाचिये द्वारीं । होऊनि कामारी वोळंगतीं ॥३॥
मुक्तिपद देतां न घे फुकासाठीं । ते हिंडे वाळुवंटी दीनरुप ॥४॥
एका जनार्दनीं करे निभलोण । विटेसहित चरण ओवाळावें ॥५॥
४२९
दक्षिण द्वारका पंढरी । शोभतसे भीमातीरीं ॥१॥
चला जाऊं तया ठायां । वंदू संताचिया पायां ॥२॥
नाचुं हरुषें वाळुवंटीं । पुंडलिक पाहुनी दृष्टी ॥३॥
एका जनार्दनीं मागत । येवढा पुरवी मनींचा हेत ॥४॥
४३०
आम्हीं मागतों फुकांचे । तुम्हां देतां काय वेंचे ॥१॥
संतसंग देई देवा । दुजा नको कांहीं गोवा ॥२॥
पंढरीसी ठाव द्याव । हेंचि मागतसें देवा ॥३॥
एका जनार्दनीं मागत । येवढा पुरवी मनींचा हेत ॥४॥
