९८९

एका आरोहणा नंदी । एका गरुड वाहे स्कंधीं ॥१॥

एका नित्य वास स्मशानीं । एका क्षीरनिधी शयनीं ॥२॥

एका भस्मलेपन सर्वांग । एका चंदन उटी अव्यंग ॥३॥

एका रुंडमाळा कंठीं शोभती । एका रुळे वैजयंती ॥४॥

एका जनार्दनीं सारखे । पाहतां आन न दिसे पारखें ॥५॥

९९०

एक बाळ ब्रह्माचारी । एक उदास निर्विकारी ॥१॥

एका शोभेंपाशुपत । एका सुदर्शन झळकत ॥२॥

एका करी पद्मगदा । एकपरशु वाहे सदा ॥३॥

ऐसे परस्परें ते दोघे । शोभताती ब्रह्मानंदें ॥४॥

एका जनार्दनीं ध्याऊं । तया चरणीं लीन होऊं ॥५॥

९९१

एका जटा मस्तकी शोभती । एका कीरीट कुंडलें तळपती ॥१॥

एका अर्धांगी कमळा । एका विराजे हिमबाळा ॥२॥

एका गजचर्म आसन । एक हृदयींश्रीवत्सलांछन ॥३॥

एका जटा जुट गंगा । एका शोभें लक्ष्मी पैं गा ॥४॥

एका जनार्दनीं दोघे । तयां पदीं नमन माझें ॥५॥

९९२

एका शोभे कौपीन । एका पीतांबर परिधान ॥१॥

एका कंठीं वैजयंती । एका रुद्राक्ष शोभती ॥२॥

एका उदास वृत्ति सदा । एका भक्तापांशीं तिष्ठे सदा ॥३॥

एका एका ध्यान करिती । एक एकातें चिंतिती ॥४॥

एका जनार्दनीं हरिहर । तया चरणीं मज थार ॥५॥

९९३

एक ध्याती एकामेंकीं । वेगळें अंतर नोहे देखा ॥१॥

ऐसी परस्परें आवडी । गुळ सांडुनी वेगळी नोहे गोडी ॥२॥

एकमेकांतें वर्णिती । एकमेकांतें वंदिती ॥३॥

एका जनार्दनीं साचार । सर्वभावें भुजा हरिहर ॥४॥

९९४

हरीचें चिंतन हरीचें हृदयीं । हरीचें चिंतन हरांचे हृदयीं ॥१॥

ऐशीं परस्परें गोडी देखा । काय वर्णावें तया सुखा ॥२॥

सुख पाहता आनंद । एका जनार्दनीं परमानंद ॥३॥

९९५

हरिहरांसी जे करिती भेद । ते मतवादी जाण निषिद्ध ॥१॥

हरिहर एक तेथें नाहीं भेद । कासयासि वाद मूढ जनीं ॥२॥

गोडीसी साखर साखरेस गोडी । निवाडितां अर्ध दुजी नोहे ॥३॥

एका जनार्दनीं हरिहर म्हणतां । मोक्ष सायुज्यता पायं पडे ॥४॥

९९६

एका वेलांटिची आढी । मुर्ख नेणती बापुडीं ॥१॥

हरिहर शब्द वदतां । यमदुतां पडतसे चिंता ॥२॥

कीर्तनीं नाचतां अभेद । उभयतांसी परमानंद ॥३॥

एका जनार्दनीं सुख संतोष । हरिहर म्हणतां देख ॥४॥

९९७

होऊनी वैष्णव । जो कां निंदी सदाशिव ॥१॥

त्याचें न पहावें वदन । मुर्खाहुनी मुर्ख पूर्ण ॥२॥

भक्तीचा सोहळा । शिवें दाविला सकळां ॥३॥

एका जनार्दनीं वैष्णव । शिरोमणी महादेव ॥४॥

९९८

होऊनियां विष्णुभक्त । शिवनिंदा जो करीत ॥१॥

तोची अधम चांडाळ । महादोषी अमंगळ ॥२॥

मुख्य मार्गाचा शिक्का । बंध होय तिहीं लोकां ॥३॥

एका जनार्दनीं शिव । उच्चारितां नाहीं भेव ॥४॥

९९९

शिव शिव नाम वदतां वाचे । नासे पातक बहुतां जन्माचें ॥१॥

जो मुकुटमणी निका वैष्णव । तयाचें नाम घेतां हरे काळांचें भेव ॥२॥

तिहीं लोकीं श्रेष्ठ न कळे आगमां निगमां । तयाची गोडी ठाऊक श्रीरामा ॥३॥

एका जनार्दनीं नका दुजा भावो । विष्णु तोची शिव ऐसा निर्वाहो ॥४॥

१०००

हरिहरांचे चिंतनीं । अखंड वदे ज्याची वाणी ॥१॥

नर नोहे नारायण । सदा वाचे हरिहर जाण ॥२॥

पळती यमदुतांचे थाट । पडती दुर जाऊनी कपाट ॥३॥

विनोदें हरिहर म्हणतां । मोक्षप्राप्ती तयां तत्त्वतां ॥४॥

एका जनार्दनीं हरिहर । भवसिंधु उतरी पार ॥५॥

१००१

भवसिंधुसी उतार । हरिहर म्हणतां निर्धार ॥१॥

हीच घ्या रे प्रचीत । सर्व पुरती मनोरथ ॥२॥

संसाराचा धंदा । वाचे म्हणा हरि गोविंदा ॥३॥

एका जनार्दनीं नाम । वाचे जप सोपा सुगम ॥४॥

१००२

हरिहरं भेद । नका करुं अनुवाद । धरितां रे भेद । अधम तो जाणिजे ॥१॥

वैष्णव निका संभ्रम । महादेव सर्वोत्तम । द्वैताचा भ्रम । धरुं नको ॥२॥

आदिनाथ परंपरा । चालत आली तो पसारा । जनार्दनें निर्धारा । उघडे केलें ॥३॥

गुह्मा जाप्य शिवांचें । उघडें केलें पां साचें । एका जनार्दनीं वाचे । रामनाम ॥४॥

१००३

एकाची स्तुती एकाची निंदा । करितां अंगीं आदळे बाधा ॥१॥

अर्धांगीं लक्ष्मी वंदावी । चरणीं गंगा ती काय निंदावी ॥२॥

ऐसा नाहीं जया विचार । भक्ति नोहे अनाचार ॥३॥

एका जनार्दनीं शरण । एकपणे जनार्दन ॥४॥

१००४

ॐ नमोजी सदाशिवा । ब्रह्मादिकांन कळे लाघवा । तुम्हीं स्वामी देवाधिदेवा । ध्यान करितासां कवणाचें ॥१॥

ऐक रमणीय पार्वती त्रैलोक्यांत ज्याची कीर्ति । पुराण वेद जया वानिती । तो श्रीपती ध्योतीं मी ॥२॥

आवड कीर्तन चित्ती । रंगीं नाचतो जया वैकुंठपति । माझी धांव तेथें निश्चिती । ते सुखविश्रांती काय सांगूं ॥३॥

भाळे भोळे हरीचे दास । कीर्तनरंगीं नाचती उदास । त्यांच्या भार वाहें मी सर्वेश । उणे तयांस येऊं नेदीं ॥४॥

ऐसा अनुवाद कैलासगिरीं । गिरिजेसी सांगे त्रिपुरारी । एका जनार्दनीं सत्य निर्धारी । कीर्तनगजरीं उभे तिन्हीं देव ॥५॥

१००५

अलंकार जाहलेपणें । जेवीं असे निखळ सोनें ॥१॥

नाम भिन्न रुप एक । देहीं देहात्मा तैसा देख ॥२॥

गोडी आणि गुळ । नोहे वेगळे सकळ ॥३॥

जीव शिव नामें भिन्न । एकपणें एकचि जाण ॥४॥

एका जनार्दनीं शरण । भेदरुपें दिसे भिन्न ॥५॥

१००६

जगाचा जनक बाप हा कृपाळू । दीनवत्सल प्रतिपाळु पांडुरंग ॥१॥

पहा डोळेभरी द्वैत तें टाकुनी । करील झाडणी महत्पापा ॥२॥

ज्या कारणें योगी साधन साधिती । ती हे उभी मुर्ति भीमातटीं ॥३॥

एका जनार्दनीं भक्त करुणाकर । ठेवुनी कटीं कर उभा विटे ॥४॥

१००७

अभेदावांचुन न कळे भक्तीचें महिमान । साधितां दृढ साधन । विठ्ठलरुप न कळे ॥१॥

येथें पाहिजे विश्वास । दृढता आणि आस । मोक्षाचा सायास । येथें कांहीं नकोची ॥२॥

वर्ण भेद नको याती । नाम स्मरतां अहोरात्री । उभी विठ्ठलमूर्ति । तयापाशीं तिष्ठत ॥३॥

आशा मनिशा सांडा परतें । कामक्रोध मारा लातें । तेणेंचि सरतें । तुम्हीं व्हाल त्रिलोकीं ॥४॥

दृढ धरा एक भाव । तेणें चरणीं असे ठाव । एका जनार्दनीं भेव । नाहीं मग काळाचें ॥५॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel