२९११

निमालिया देहासाठीं । रांडा पोरें म्हणती होटीं ॥१॥

तयासाठीं न रडती । आपुलें म्हणीता कैसे होती ॥२॥

ऐसे भुलले पामर नरक भोगिती अघोर ॥३॥

एका शरण जनार्दनीं । रामनाम न घेती कोणी ॥४॥

२९१२

गत तें आयुष्य गत तें धन । गत दृश्यमान पदार्थ तो ॥१॥

गत अंबर गत तो पवन । गत तें हवन गत होय ॥२॥

एका जनार्दनीं अगत तें नाम । म्हणोनि विश्राम योगियांसी ॥३॥

२९१३

जें जें दिसें तें तें नासे । अवघें वोसे जायाचें ॥१॥

नाशिवंत सर्व काया । भेणें उपाया करा कांहीं ॥२॥

पदार्थ मात्र जात असे । कांहीं नसे आनु दुजें ॥३॥

एका जनार्दनीं सर्व वाव । धरा भाव विठ्ठलीं ॥४॥

२९१४

मी मी म्हणतां वायां गेलें सर्व । पाहे तूं अपूर्व नवल बापा ॥१॥

रावण नासला मीपणें गेला । रामें क्षय केला पुत्रापौत्रीं ॥२॥

मीपणे दुर्योधन बहुत गर्वीत । नासलें जीवित रणांगणीं ॥३॥

ऐसें तें बहुत मीपणें नासलें । एका जनार्दनीं भलें मीपण रहित ॥४॥

२९१५

अहा रे पामरा मीपण फुगारा । व्यर्थ कां रे भारा वागविसी ॥१॥

शस्त्राचेनि रोम चक्र नोहे अंगा । तया सहस्त्र भगा जाहले देखा ॥२॥

विष अग्नीचेनि मेळे । तया कांहें न पोळे ॥३॥

एका जनार्दनीं मन । देवापायीं केलेंक अर्पण ॥४॥

२९१६

मी म्हणोनियां भार वाहे । वाउगा जाय कुंथत ॥१॥

रात्रंदिवस जैसा खर । वोझें अपार वहातुसे ॥२॥

नावडे भजन पूजा कथा । संसाराची वाहे चिंता ॥३॥

आला आयुष्याचा काळ । परि न राहे तळमळ ॥४॥

आपण मरुनी आणिकां मारी । ऐसा नष्ट दुराचारी ॥५॥

एका जनार्दनीं नाहीं भाव । तेथें न भेटेचि देव ॥६॥

२९१७

नाशिवंत देह नाशिवंत माया । नाशिवंत काया काया काज ॥१॥

यमाचा पाहुणा जाणार जाणार । काय उपचार करुनी वायां ॥२॥

छायेसी बैसला सवेंची तो गेला । वृक्ष रडूं लागला गेला म्हणोनी ॥३॥

पाथस्थ मार्गस्थ येऊनी राहिला । उदय होतां निघाला आपुल्या मार्गें ॥४॥

तो घरधनीं रडत धावें मागें । काय काज वेगें सांगा तुम्हीं ॥५॥

उसनें आणीतां सुख वाटे जीवा । देतां दुःख जीवा काय काज ॥६॥

पाहुणा हा देह जाईल टाकुनी । एका जनार्दनीं काय दुःख ॥७॥

२९१८

हें शरीर नाशिवंत साचें । जायाचें हो जायाचें अंतकाळीं ॥१॥

काय याचें सुख मानिती हे जन । पडिलेसें जाण मायाचक्री ॥२॥

संसाराचा या करिती विचार । भुलले पामर अधोगती ॥३॥

एका जनादनीं वायाची भ्रमती । पुढें ती फजिती नेणवेची ॥४॥

२९१९

नाशिवंत देह नाशिवंत माया । नाशिवंत छाया वाया जैशी ॥१॥

म्रुगजळाचे परी नाशिवंत धन । यासी तुं भुलुन गुंतलासी ॥२॥

व्यापारी बाजारीं घातिलें दुकान । स्ती पुत्र स्वजन तैसे बापा ॥३॥

एका जनार्दनीं ऐशियाच्या छंद । भुलोनी गोविंदा विसरसी ॥४॥

२९२०

क्षणभंगुर देह । याचा मानिसी संदेह ॥१॥

उदकावरील तरंग । तैसे दिसे सर्व जग ॥२॥

पाहतां मृगज्ळा । जळ नोहेची निर्मळा ॥३॥

साउली अभ्राची । वायां जाय जैसी ॥४॥

करितां लवण पुतळा । विरे जैसा मिलतां जळा ॥५॥

एका जनार्दनीं तैसें । दिसतां देह नासे जैसें ॥६॥

२९२१

असत्याचें मूळ नरदेह साचें । वायां काय याचे कवतूक ॥१॥

हरिनाम सार सेवीं तूं निर्धारें । आणीक पसार शीण वायां ॥२॥

एका जनार्दनीं मृगजळ वोखटें । दिसें तें गोमटें तृषा न हारे ॥३॥

२९२२

जाणतां जाणतां कां रे वेडा होसी । नाथिल्याच्या पिसीं हांव भरी ॥१॥

दोन दिवसांचे उसणे व्यापारी । काय त्यांची थोरी मानितोसी ॥२॥

दिवसांची छाया पुर्व पश्चिमेसी । तैशी या देहाची स्थिती जाणा ॥३॥

एका जनार्दनीं हरिकृपेंवीण । दावील ही खूण कोण बापा ॥४॥

२९२३

देहींच्या अवसाना । कोणी कामा नये कोण्हा ॥१॥

हे तो मिळाले अपार । अवघा मायेचा बाजार ॥२॥

तुजसाठीं शोक । कोण्ही न करतीच दुःख ॥३॥

रडती पडती । पुढें कैसें होईल म्हणती ॥४॥

आपुलीया हिता । रडती जना देखतां ॥५॥

याचे मानूं नको खरें । एका जनार्दनीं त्वरें ॥६॥

२९२४

नका करुं वाद विवाद पसारा । वाउगा मातेरा नरदेहीं ॥१॥

आयुष्याचे अंतीं कामा नये कोणी । नेती ढकलुनी एकलेंचि ॥२॥

स्वजन स्वगोत्र न ये कोणी कामा । सांडी त्यांचा प्रेमा परता होई ॥३॥

एका जनार्दनीं मधाचिये मासी । तैसा सांपडसी यमफांशी कोण सोडी ॥४॥

२९२५

कां रे भांबावसी नास्तिकासाठीं । कोरडी कां आटी करसी वायां ॥१॥

हें तों पोसणें आणिलें उसणें । जयाचें तया देणें अनायासें ॥२॥

'घ्यावें त्याचें द्यावे' ऐशी आहे नीत । तूं रे दुश्चित वाउगा मनीं ॥३॥

न देतां उरी देणें आहे केव्हां । वाउगा तो हेवा धरती पोटीं ॥४॥

एका जनार्दनीं भरता मापोडी । पडतसे उडी खालीं मग ॥५॥

२९२६

आशेपाशी काम आशेपाशीं क्रोध । आशेपाशी भेद लागलासे ॥१॥

आशेपाशीं कर्म । आशेपाशीं धर्म । आशेपाशीं नेम नानात्वाचा ॥२॥

आशेपाशीं याती आशेपाशीं जाती । आशेपाशीं वस्ती अहंकाराची ॥३॥

एका जनार्दनीं निराशी तो धन्य । ज्यासी नारायण सांभाळिता ॥४॥

२९२७

काम क्रोध लोभ दंभ मद मत्सर । षड्‌वैरी तत्पर हेचि येथें ॥१॥

क्षुधा तृष्णा मोद शोक जरा मरण । षडऊर्मी पूर्ण देहीं हेंची ॥२॥

आशा मनीषा कल्पना इच्छा तृष्णा वासना । हे अठरा गुण जाणा देहामाजीं ॥३॥

एका जनार्दनीं त्यजोनि अठरा । तोचि संसारामाजीं शुद्ध ॥४॥

२९२८

अस्थिमांसाचा हा कोथला । ऐसा देह अमंगळा ॥१॥

प्राणी म्हणती माझें माझें । खर जैसे वाहे वोझें ॥२॥

न कंटाळे कधीं मन । जेवीं भुलें सर्प जाण ॥३॥

एका जनार्दनीं देवा । याचा विसर पाडावा ॥४॥

२९२९

मिळती सख्या माया बहिणी । हातीं घेउनी तेजफणी ॥१॥

जंव आहे शरीर चांग । तंव काढिताती चांग भांग ॥२॥

नासिल्या शरीरांतें । टाकिताती तया परते ॥३॥

पहा देहीं देव असतां । नाहीं म्हणती सर्वथा ॥४॥

एका जनार्दनीं पंचत्व । मग म्हणती भूतभुत ॥५॥

२९३०

देहींचे आयुष्य पूर्ण तें भरलें । मग नाहीं उरलें मागील कांहीं ॥१॥

देहीं देह आहे तोवरीं अहतां । निमाचिया तत्त्वतां वाव सर्व ॥२॥

देहीं देहपण मी मी माझें म्हणे । मिथ्या सर्व जाणे देहांअंतीं ॥३॥

एका जनार्दनीं मिथ्या देह आहे । रामनाम बा हे सबराभरीत ॥४॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel