३०१३
पावला जनन मातेच्या उदरीं । संतोषली माता तयासी देखोनी ॥१॥
जो जो जो म्हणोनी हालविती बाळा । नानापरीं गाणें गाती करिती सोहळा ॥२॥
दिवसेंदिवस वाढला सरळ फोक । परि कर्म करी अचाट तयान सहावे दुःख ॥३॥
शिकवितां नायके पडे भलते वेसनीं । एका जनार्दनीं पुन्हा पडतसे पतनीं ॥४॥
३०१४
देह भोगितसे मुख्य गोडी । स्त्री भोगतो आवडी ॥१॥
स्त्री हातीं देख । वाढे प्रपंचाचें दुःख ॥२॥
जें जें आणि तें तें थोडें । धनधान्य आवडें कुडें ॥३॥
ऐसा भुलला संसारा । लक्ष चौर्यांयशीं वेरझारा ॥४॥
सोडविता नाहीं कोण्ही । एका जनार्दनावांचुनी ॥५॥
३०१५
अभागी ते पामर । भोगिती नरक अघोर ॥१॥
जाहला बाइलेचा अंकित । वर्ते जाणोनी मनोगत ॥२॥
नावडे माता पितयाची गोष्टी । म्हणे हे बोलती चावटी ॥३॥
एका जनार्दनीं दुर्जन । पावती नरकीं ते पतन ॥४॥
३०१६
पिता सांगतां गोष्टी । तयासी करितो चावटी ॥१॥
नायके शिकविलें । म्हणे म्हातार्यासी वेड लागलें ॥२॥
बाईल बोलताचि जाण । पुढें करून धांवे कान ॥३॥
ऐसें नसावें संतान । वायां भूमीभार जाण ॥४॥
एका जनार्दनीं अमंगळ । त्याचा होईल विटाळ ॥५॥
३०१७
व्हावें निसंतान । हेंचि एक बरें जाण ॥१॥
येर श्वान ते सूकर । जन्मा येवोनियां खर ॥२॥
मातापित्यांचा कंटाळा । न पहावें त्या चांडाळा ॥३॥
देखतांचि सचेल स्नान । करावें तें पाहुनी जाण ॥४॥
पुत्र नोहे दुराचारी । एका जनार्दनीं म्हणे वैरी ॥५॥
३०१८
नवमास वरी वाहिलें उदरीं । तिसी दारोदारीं हिंडावितो ॥१॥
लालन पालन करीत आवडी । जोडली ती जोडी नेदी तिसी ॥२॥
सर्व भावें दास बाइलेचा जाहला । एका जनार्दनीं आबोला धरी माते ॥३॥
३०१९
मायबापा न घाली अन्न । बाईलेच्या गोता संतर्पण ॥१॥
मायबापा नसे लंगोटी । बाइलेच्या गोता नेसवी धट्टी ॥२॥
मायबापान मिळे गुंजभर सोनें । बाइलेच्या गोता उडी अळंकार लेणें ॥३॥
मायबापें श्रमोनियां मेलीं । एका जनार्दनीं बाईल प्रिय जाहली ॥४॥
३०२०
मातेचिया गळां न मिले गळसरी । बाइलेसी सरी सोनियाची ॥१॥
मातेचिये हातां न मिळे कांकण । बाइले करीं तोडे घडी जाण ॥२॥
मातेसी न मिळे अंगीं चोळी । बाइलेसी नेसवी चंद्रकळा काळी ॥३॥
बाइले आधीन ठेविले जिणें । एका जनार्दनीं नरकी पेणें ॥४॥
३०२१
मातेसी न मिळे खावयासी अन्न । बाईलेसी घाली नित्य मिष्टान्न ॥१॥
म्हणे बाईल माझी संसारी बहु । मातेनें मज बुडवलें बहु ॥२॥
मातेनें माझा संसार बुडविला । माझ्या बाइलेनें वाढविला ॥३॥
माता माझी अभागी करंटी । बाईल प्रत्यक्ष सभागी मोठी ॥४॥
एका जनार्दनीं बाइलेआधीन जाहला । मातेसी अबोला धरिला तेणें ॥५॥
३०२२
बाइलेचा जाहला दास । न करी आस मातेची ॥१॥
नव महिने वोझें वागवून । तिचा उतरी तो शीण ॥२॥
बाइलेच्या बोला । धरी मातेसी अबोला ॥३॥
एका जनादनीं पुत्र । जन्मला तो अपवित्र ॥४॥
३०२३
बाइलेच्या बोला । धरी मातेसी अबोला ॥१॥
बाइलेसी नेसवी धट्टी । माते न मिळे लंगोटीं ॥२॥
बाइलें षड्रास भोजन । माते न मिळे कोरान्न ॥३॥
बाईल बैसवी आपुलें घरीं । माते हिंडवीं दारोदारीं ॥४॥
एका जनार्दनीं शरण । ऐसें पुत्राचें अवगुण ॥५॥
३०२४
बाईल सांगतांचि गोठी । म्हणे मातेसी करंटी ॥१॥
जन्मापासुनी आमुचे मागें । अवदसा लागली सांगे ॥२॥
इचे उत्तम नाहींत गुण । ऐसा बोले अभागी जाण ॥३॥
नरदेही ते गाढव । एक जनार्दनीं नाहीं भाव ॥४॥
३०२५
बाइलेचा जाहला दास । करी आस मातेची ॥१॥
माकड जैसा गारुड्याचे । तैसा बाइलेपुढें नाचे ॥२॥
पिता सांगतां हित गोष्टी । दुःख वाटे तया पोटीं ॥३॥
ऐसें बाइलेनें गोंविले । एका जनार्दनीं वायां गेले ॥४॥
