३४१४.
हिरण्यकश्यपाचे पोटीं । भक्त जगजेठी प्रल्हाद ॥१॥
सदा वाचें नारायण । छंद आन नाहीं दुजा ॥२॥
एका जनार्दनीं पाहुनी पिता । क्रोधें तत्वतां बोलत ॥३॥
३४१५.
वायां जन्मलें हें पोर । सदा हरी उच्चार करितसे ॥१॥
न कळे आपुली पैं याती । येणें धरिली हरिभक्ति ॥२॥
एका जनार्दनीं निर्धार । याचा आमुचा वैराकार ॥३॥
३४१६.
करी विचार मानसीं । काय उपदेश पुत्रासी ॥१॥
नावडीचें राज्य धन । सदा पुत्रीं गुतलें मन ॥२॥
काय जन्मला पामर । एका जनार्दनीं भूमीभार ॥३॥
३४१७.
बोलावुनी एकांतासी । सांगे विद्याअभ्यासासी ॥१॥
सकळ विद्यांचें जीवन । मनीं धरी नारायण ॥२॥
एका जनार्दनी जाण । सदा घोकी नारायण ॥३॥
३४१८.
नारायणीं बैसला भाव । दुजा ठाव शून्य दिसे ॥१॥
काया वाचा आणि मन । गुंतला प्राण नारायणी ॥२॥
एका जनार्दनीं हेत । बैसला चित्तांत सर्वदा ॥३॥
३४१९.
पिता क्रोधें पुसे बाळा । काय शिकला तें सांगें ॥१॥
येरु म्हणे नारायण । काहीं यावांचून मी नेणें ॥२॥
एका जनार्दनीं ऎकतां मात । जाहला संतप्त मानसीं ॥३॥
३४२०.
ऎसा पुत्र असोनि काय । जो नारायणासी ध्याय ॥१॥
मुख्य आमुचा जो वैरी । त्यासी चिंती हा निर्धारीं ॥२॥
बाळ नोहे केवळ काळ । एका जनार्दनीं लडिवाळ ॥३॥
३४२१.
सांगे स्त्रियेसी एकांतीं । पुत्रें मांडिली भगवद्वक्ती ॥१॥
यासी आतां करावें काय । शिकविलें ऎको न जाय ॥२॥
एका जनार्दनीं मन । येणें धरिला नारायण ॥३॥
३४२२.
माता म्हणे प्रल्हादासी । वडिलें शिकविलें नायकशी ॥१॥
कांहीं नायकशी शिकविलें । विद्याभ्यास वहिलें ॥२॥
एका जनार्दनीं ऎकुनी मात । प्रत्युत्तर तया देत ॥३॥
३४२३.
सर्व विद्यांचा जो धनी । मोक्षदानीं चिंती तो ॥१॥
मज आणिकांचे नाहीं काम । माझा सखा पुरुषोत्तम ॥२॥
मायबाप सर्व गोत । एका जनार्दनीं भगवंत ॥३॥
३४२४.
ऎकोनियां पुत्राचें वचन । मातेनें वर्तमान कथियेलें ॥१॥
तेणें तया क्रोध भरलासे मनीं । दूतालागुनी तत्क्षणीं आज्ञा केली ॥२॥
एका जनार्दनीं करिती यातना । परी नारायणा आठवीत ॥३॥
३४२५.
नानापरी दूत मारिती निष्ठूर । शस्त्रांचें दुस्तर धाय हाणती ॥१॥
अग्नींत घालिती पाणीये बुडविती । ढकलोनियां देता पर्वतशिखरी ॥२॥
एका जनार्दनीं रक्षी नारायण । कोण करीं विघ्न तया भक्ता ॥३॥
३४२६.
विषाची पाजिती पुरीं ढकलिती । परि निर्भय तो चित्ती घेत नाम ॥१॥
संतप्त होउनी पुसताती बाळा । काय वेळोवेळां आठविसी ॥२॥
एका जनार्दनीं नाम जपे होटीं । मानीच चावटी बोल त्याचे ॥३॥
३४२७.
क्रोधेंयुक्त पिता पुसे प्रल्हादासी । सांग हृषीकेशी कोठें आहे ॥१॥
येरु म्हणे जळीं स्थळीं काष्ठी भरला । व्यापुनी राहिला दिशाद्रुम ॥२॥
एका जनार्दनीं ऎकातांचि मात । मारितसे लाथ स्तंभावरी ॥३॥
३४२८.
दुर्जन तो लाथ मारी खांबावरीं । स्तंभी नरहरी प्रगटला ॥१॥
धांवूनियां हरी आडवा तो घेतिला । ह्रुदयी विदारिला हस्तनखीं ॥२॥
एका जनार्दनीं भक्ताचे रक्षण । स्वयें नारायण करितसे ॥३॥
३४२९.
अवतार नरहरी । केली दैत्याची बोहरी ॥१॥
प्रल्हादासी आलिंगन । स्वयें देत नारायण ॥२॥
भक्तवचनाचें मान । एका जनार्दनीं सत्य जाण ॥३॥
३४३०.
स्तंभ फ़ोडीत कटकट । दाढा व्यंकट विकट । उध्दट वीर विकट । नरकेसरी ॥१॥
जिव्हा लळलळित लटलट । धुरधुरीत कंठ । श्वासें नासापुट उतट । पिंगट जटाजूट दाट ॥२॥
बाण सणसणाट । वज्र दणद्णाट । नखें तिखें तिकट बोट । रागें फ़ोडी पोट ॥३॥
हात तट सुभट भट । नेत्र गरगराट । चंद्र सूर्य गरगराट रे ॥४॥
शब्द कट कट । साधनीं कष्ट फ़ुकट । एका जनार्दनीं नामें वैकुंठपीठ रे ॥५॥
