३४७५.
आवंती क्षेत्रवासी । होते संदीपन ऋषी ॥१॥
कृष्ण बळिराम सुदामा । आले सदगुरुच्या ग्रामा ॥२॥
लोटांगण नमन करिती । कर जोडोनि तिष्ठती ॥३॥
स्वामी करा अंगीकार । आम्ही विद्यार्थी अनुचर ॥४॥
अनन्य भावें आलों शरण । एका विनवी जनार्दन ॥५॥
३४७६.
करिती सडा संमार्जन । आणि गोमूत्र जीवन ॥१॥
वस्त्रें पात्रें प्रक्षाळिती । गुरुसेवेंत सेविती ॥२॥
चौदा विद्या चौसष्ट कळा । शस्त्रास्त्र धनुर्विद्या सकळा ॥३॥
उपासना बीज मंत्र । आत्मज्ञान देव शास्त्र ॥४॥
गुरुसेवें सर्व प्राप्ती । एका जनार्दनीं विनंती ॥५॥
३४७७.
गुरुपत्नीं आज्ञापिलें । तिघे इंधनासी गेले ॥१॥
घोर क्रमिती कांतार । माथां बांधोनी काष्ठभार ॥२॥
रात्र झाली सुटला वारा । मेघ वर्षे मुसळधारा ॥३॥
म्हणे चपळा गारा रिचवती । तिघे थरथरां कांपती ॥४॥
म्हणे एक जनार्दनु । मग उदया आला भानु ॥५॥
३४७८.
कळला गुरुसी वृत्तान्त । आले वन धुंडाळीत ॥१॥
गुरु शिष्या हांका मारी । तिघे आले त्या अवसरीं ॥२॥
पोटासी धरुनी आणिलें घरां । उतरिला काष्ठभारा ॥३॥
मुख कुर्वाळुनी हातें । वर दिला सदगुरुनाथें ॥४॥
म्हणे मागा गुरुदक्षिणा । एका विनवी जनार्दना ॥५॥
३४७९.
मग बोले संदीपन । माझा पुत्र दे आणून ॥१॥
स्नान करितां अकस्मात । बुडाला तो सागरात ॥२॥
गोष्ट ऐकोनी रामकृष्ण । गेले समुद्रीं धाऊन ॥३॥
सिंधु पायासीं लागला । गुरुपुत्र पांचजन्यें नेला ॥४॥
शोधोनि वधियेला नित्य । गुरुपुत्र नाहीं तेथें ॥५॥
वधियला पांचजन्य । एका विनवी जनार्दन ॥६॥
