जोहार मायबाप जोहार । देशमुख देसाई ठाणेदार । जिवाजीपंत हुद्देदार । करती कारभार गांवचा की जी मायबाप ॥ १ ॥
गांव वसविला धन्यानें । दहा रस्ते पंचवीस ठाणें । सात खिडक्या गांव कोश पेणें । तेथें आहेत की० ॥ २ ॥
गांवची पांढर परिपूर्ण । नांदती शेटे आणि महाजन । जिवाजीस अभय देऊन । पाठविलें धन्यानें की० ॥ ३ ॥
जिवाजी आले गांवांत । गांव पाहिला दरोबस्त । कारभारी घेउनी आपले हातांत । वागवूं लागले की० ॥ ४ ॥
जोंवरि नव्हती आवाजीची भेट । तोंवरी जीवाजीनें भरली पेठ । जाहला सर्व गांवचा बोभाट । आवाजीचें नावें की० ॥ ५ ॥
आवाजीनें नाशिला गांव । मोडला धन्याच्या बाकीचा ठाव । शेवटीं जिवाजीचें वैभव । जाईल की० ॥ ६ ॥
जिवाजी तुमचें नाहीं धड । यमाजीबावाची होईल होड । तुम्हांवर हें सांकड । येईल की० ॥ ७ ॥
आवाजीचें करा काळें तोंड । इचे पायीं तुम्हांवर येईल बंड । शेवटीं यमाजीचा दंड । न चुके की० ॥ ८ ॥
कांही ठेवाल धन्याची बाकी । तर सोडाल जागा होईल पारखी । एका जनार्दनीं वोळखी । धन्याची तुमची नोहे की० ॥ १० ॥
