अंगणी माझ्या काढीले मी चैत्रांगण
कलाकुसरीची बाळ तिच्याविना सारं सुन ।
बहिणा सासर्याला जाती नको रडूस माळावरी
घाल पदर बाळावरी ।
सासूरवासिनीला तिला आधार कुणायाचा
तिचा ग भ्रतार देव अवतारी गुणायाचा ।
सासूरवासिनीला तिचं वंगाळ लई जिणं
तिला बोलती सारी जणं ।
सहा महिन्याचं सासर तिला वरीस गेलं सज
बया मालन बोलती कशी लागली तुला नीज ।
अंगणी मला दिस क्षणोक्षणी माझी बाळ
सासरी सुखावली माहेर सुनं झालं ।
माहेराला जाती माझं बसणं जोत्याकाठी
पाया पडाया भावजयांची झाली दाटी ।
माहेरी जायायाला जीव माझा रंगयीला
भावज गुजरीला नाही नंदपणा दावीला ।
अंगणी माझ्या आला, आला केळीचा लोंगर
सासर्याला गेली बाई सोन केळ्याची खाणार ।
बाळ सासर्याला जाती तीका सार्यांच्या आवडीची
तिला ग घालवाया सभा उठली चावडीची ।
टिप्पूर चांदणं ते का पूनवी बाईयीचं
सुख माहेरी आईयीचं ।
राणी निघाली माहेरा उभा भ्रतार आंब्यातळी
कधी येशी चंद्रावळी ।
उजळलं माझं घर दीप लावितां समोर
हंबरली गोठीयात गाई आणिक वासरं ।
सासरी जाताना डोळ्याल आल्या गंगा
तिला महिन्याची बोली सांगा ।
सासरी जाताना लेक बघी मागं पुढं
तिच्या आजीची झोप मोड ।
सासरी जाताना लेक डोंगराच्या आड
मला तिथून पत्र धाड ।
सांगून मी ग धाडी मायबाई फार फार
तिनं लहानाची केली थोर ।
सांगून मी ग धाडी आल्या गेल्याला गाठून
झालं वरीस भेटून ।
सांगून मी ग धाडी परदेशीच्या कासाराला
ऊंच बांगडी मखराला ।
आई तवर माहेर बाप तवर माझी सत्ता
नको बोलूस आत्ता भाऊराया ।
आई तवर माहे बाप तवर जाऊ येऊ
मग आणतील माझे भाऊ ।
