घाणा ग भरीयला पान कुडवांती
सवासनी पाच येती मानाच्या ।
पिकल्या पानाचा विडा करुनी वाया गेला
पाठीच्या गौळणी भ्रतार रुसला पड पाया ।
जिचा भ्रतार ज्ञानी अंगी विसणीतो पाणी
अवघ्या नगरीत नारीला नाही कोणी ।
हौशा भ्रतार हौस पुरवीत गेला
डोल्याखाली सर घागरीचा केला ।
चांगुल एवढंपण लई नसावं पुरुषाला
माझ्या बंधुसंगं नार निघाली उरुसाला ।
माय माऊलीचा पान्हा प्याले मी सरासरी
कामात सासूबाई आले तुम्हा बरोबरी ।
बत्तीस धारांचा पान्हा प्याले मी हसून
माय मालनी ग तुझ्या मांडीव बसून ।
बत्तीस धारांचा पान्हा प्याले मी कोण्यारंगं
माझ्या मावलीनं केला मांडीचा चवरंग ।
बहिण भावंडांचा नीत झगडा होतो राती
बया जामीन् मला होती ।
दळण दळताना अंग माझं ते घाम्याजलं
माय माऊलीचं दूध तुझं इरजलं ।
पालक पाळयीणा लेकीच्या लेकराचा
झोका टाकीते कौतुकीचा ।
अस्तुरी पुरुष दोहीचा उभा दावा
लक्ष्मीबाई बोले उगीच आले देवा ।
अस्तुरी भ्रतार दोन्ही मेहूणा मेहुणी
लक्ष्मीबाई बोले तेथे जाय पाहुणी ।
अस्तुरी भ्रताराची घरामध्ये किरकीर
लक्ष्मीबाई बोले तेथे धरवेना धीर ।
खावुनी पिवुनी नारीला आले हिंव
हौशा भ्रताराचा घाबरला जीव ।
परनारीसाठी केला घराचा लिलाव
घरांतील अस्तुरी जशी पाण्याचा तलाव ।
परनारीसाठी झाला गल्लीचा कोंबडा
घरातील अस्तुरी जशी किल्ल्याचा झुंबडा ।
घरची अस्तुरी जसं सापाचं वाटोळं
परनारीसाठी केलं घराचं वाटोळं ।
घरातील अस्तुरी जशी साबणाची वडी
परनारीसाठी टाकी संसारात उडी ।
भ्रतार बोले नारी हौस कशाची
मन्याला पानपोत नथ दोहीरी फाशाची ।
नको म्हणू नारी भ्रतार भोळा भोळा
कशानं भोळा केसानं कापी गळा ।
हौस पुरविली माझ्या हौसेच्या धन्यानी
मन्याला पानपोत गळा भरला सोन्यानी ।
आपल्या भ्रताराशी नारी हसून बोलली
कपाळीचं कुंकू जशी डाळींबी फुलली ।
कपाळीचं कुंकू माझं मजला दंडतं
भरल्या सभेत फूल झेंडूचं हिंडतं ।
भ्रतार बोले कुठं गेली वेडी राधा
पाठीची गौळण हसतमुख सदा ।
