लांब लांब केस वेणी येते ग केसांची
तुला हौस लेकाची वहिनीबाई ।
माझ्या ग आयुष्याचा विणते मी लेप
आता दादाराया पांघरा बापलेक ।
गायी आल्या गाई आल्या करवली
बंधवाला पाट मी मांडिते ।
माळ्याला शिडया मी लाविते
साळी डाळी मी काढीते ।
दुधाचं आंदण ठेविते
साळी डाळी येळीते ।
गुळाचं लिंपाण फोडिते
बंधूला भोजन वाढिते ।
काळी चंद्रकळा पदरी रामबाण
मायबाई नेस तुला माझी आण ।
काळी चंद्रकळा पदरी मोती जाळी
माझी मायबाई नेसली संध्याकाळी ।
काळी चंद्रकळा वर कशीदा भिंगाचा
आता मायबाई तुला प्रसाद गंगेचा ।
काळी चंद्रकळा फेकुनी दिली अंगणात
आता बाबाराया आणाया गेला बाजारात ।
बया नि म्हणू बया, बया चंदबीनाची शिडी ।
बया तंवर माझी उडी ।
बाप नी म्हणू बाप, बाप चंदबीनाचा पाट
बाप तंवर माझा हाट्ट ।
आई बापांनी दिली लेक, खेड सोडूनी कोकणात
लेक बापाच्या सपनात ।
लांब नी लांब क्यास बयाबाईनं वाढविलं
बाप्पाजी दौलतीनं पाणी गंगेचं आडविलं ।
लुगडं घेतईलं आत रेशमी न्हाइ काडी
सावळ्या भाऊराया न्हाई नेसत घाल घडी ।
लुगडं घेतईलं दोन्ही पदर राजाराणी
माहेर मला केलं, माझ्या बंधूच्या मैतरानी ।
लुगडं घेतईलं, दोन्ही पदर मोतीघस
माझे तू बाळाबाई, द्रिष्ट हुईल खाली बस ।
वैराळ सादवितो, आदी सादीव वईल्या येशी
बया राहिली परदेशी हाट्ट करु मी कुणापाशी ।
वैराळ सादवितो चुडे लियाच्या बाया किती
बया माझी ती मालईन लेकी सुनांची नांवं घेती ।
वैराळ सादवितो बस सोप्याच्या पायरी
मी जायाची सासरी बया गेली या बाहिईरी ।
माझ्या आंगायाची चोळी शिंपी दादाला काय ठावं
बंधू आपली भूज दावं ।
बहिणा चालली सासरी नको रडूस माळावरी
घाल पदर बाळावरी ।
सासर एवढा वस जिर्या मिर्याबी याचा घस
माझे तू बहिणाबाई जातीवंताचे लेकी सोस ।
सासर एवढा वस जसा डोंगरी आल्या महू
तिथं नांदून मला दावूं ।
लेकाया परायास लेक कशानं उनी झाली
आईबापाला गाते ववी कैलासी ऐकू गेली ।
