सुपात मोती दानं घालते मूठ मूठ
सजना दळायानं म्हणीना कूणी ऊठ ।
म्हणीना कोणी ऊठ आईशिवाय माया न्हाई
जिवाला तिच्या जड रडते ती धाई धाई ।
काटा बोचतां पायामंदी आईची व्हते सई
आई म्हणू आई, माझ्या तोंडाला येतं लई ।
आईच्या सईनं ग मोती पिकती पापण्यात
गालावर वघळती मोत्यांच्या दळणात ।
जिवाला माझ्या जड माझ्या जिवाचं धनी कोण
सावळ्या बंधुराजा शान्या शाहिरा मनी जाण ।
बंधूजी बोलईतो भैना दिलेल्या घरी र्हावं
लाडके राजूबाई भांड न्हवं ते बदलावं ।
जिवाला जड भारी कोणाला घालू वज
पिता दौलतीच ढाण्या वाघाचं हाई बीज ।
दळण दळीते मी गीत गाऊ कुणा कुणा
जन्म दिलेल्या दोघा जना ।
माझा ग पिंड बाप्पाजींच्या दंड भुजा
माझे तू बया बाई, तुझीच मी रुपवजा ।
बाप्पाजी बयाबाई दोन्ही आमृताची कुंडं
त्यात जलमला माजा पिंड ।
पिताजी दौलतीनं कीर्त केलीया थोडी भाऊ
वाटेवर त्येची हिर पाणी पितया सारा गावू ।
सासू नि सासईरा माझा देव्हारा कुलूपांचा
चुडया माझ्या त्या राजसाचा हात पूरना मानकाचा ।
पाण्यातली नाव तिचा कळना आणभाव
पिरतीचा कंत, कंत बोलवी आवं जावं
मन मोहन पाणी द्यावं ।
जावा नि जावा आमी, एका ग चालीच्या
जन ते इचारती सूना कुण्या त्या नारीच्या ।
वळवाचा पाऊस वडय नाल्याला नाही धर
हावशा कंतराज कंत मनाचं समींदर ।
पूजा मी ग करीयीती बेल वहाती शंकराला
आयुष्य मागती भ्रताराला ।
नवस मी ग केलं कोल्हापूरच्या अंबाबाई
आई सारख्या सासूबाई त्यांचा आधार मला लई ।
स्वर्गीच्या रे देवा तूजी माजी आन भाक
माजं जलम कुंकू राक ।
जोडव्या झनकारु नित इरुद्या तीन ठसं
माझे ग सूनबाई काम हुईना खाली बस ।
जोडव्या जनकार नित इरुद्या तीन रव
माझी सून बाई घरादारात ईज लवं ।
सकाळी उठोयानी जात्यावरला केर लोटी
बापाची बयाबाई रत्न तोंडाला येण्यासाठी ।
पहिली माझी ओवी गाते बापाजी गुजराला
बया माझी ती गौळण बया तुळस शेजाराला ।
द्रौपदीबाईसाठी द्याव झाल्याती रंगारी
त्यांनी रंगविली आपली वस्त्रं नानापरी ।
जग जातया यात्रेला आपण जावूया माहेराला
बापाजी बयाबाई दोन्ही क्षेत्र पाहायला ।
बापाजी बयाबाई दोन्ही काशीची देवळं
माझा तो बंधुराया मध्ये निशान पिवळं ।
