काळी चंद्रकळा खडीनं भरली
संसारी रंगली मायबाई ।
पालख पाळणा येतां जातां हालवू
आत बाळ निजवू नवसाचा ।
पालख पाळणा मोत्यांनी विणीला
तुझ्या मामांनी धाडिला तान्ह्या बाळा ।
पालखाची दोरी हालत लोंबत
संसारी गंमत तान्हीयाची ।
एक म्हणती नंदाचा एक म्हणंती वसुदेवाचा
जन म्हणे हो कोणाचा कृष्णनाथ ।
माय तो माहेर बाप तो येऊ जाऊ
मग आणतिल भाऊ लोकोपचारा ।
माय तो माहेर बाप तो माझी सत्ता
नको बोलू दशरथा भाईराया ।
माऊलीची माया काय करील चुलती
पाण्याविण ती शेवंती कोमेजली ।
सासरचा चारा माहेरचा वारा
अंगाला लागतो सुखाचा उबारा ।
प्रेमाचें अमृत ह्रुदयाचे पोटीं
ह्याची साक्ष मोठी मायमाऊली ।
सासरी सासुरवास मला नाही केला
कीर्ति मिळाली तुम्हांला सासूबाई ।
आयुष्य मी चिंतिं सासूबाई तुमच्या नीरीं
माझी कुंकवाची चिरी अखंड राहो ।
सूनबाई आली घरा सोन्याच्या पायाने
सासूबाईचा आनंद कसा सांगू मी वाणीने ।
व्रतामध्ये व्रत व्रत करावे सोमवार
पुढल्या गोतामध्ये आईला माया फार ।
सासूबाई सासूबाई आम्ही सूना लाडक्या
आम्हांला मूळ धाडा ह्याच्यापुढे पालख्या ।
दसरा संपला दिवाळी कधी येई
माय ग माऊली माझी वाट पाही ।
सकाळी उठूनी दोन्ही हाती ग धंदा
सासूबाई माझ्या सुखी राहोत सदा ।
एक लिंबाच्या केल्या आठ फोडी
भाई रायावरी बहिणीची माया वेडी ।
वहिनीबाई गोरी आखूड तिचे दंड
हिरव्या चोळीवरी तिला पिवळे बाजूबंद ।
वाटेवरले घर आल्या गेल्याला ताकभात
माझ्या वहिनीबाई बापाजीचे नांव राख ।
वाटेवरले घर आल्या गेल्याला गूळपाणी
माझी ग ताईबाई जातिवंताची लेक शहाणी ।
आयोवणी मरणाची माझ्या आईला आवड
हळदी कुंकवाच्या पुढे गेली ग कावड ।
काळी चंद्रकळा ठेवू ठेवूनी नेसावी
कुंकवाची चीरी वहिनीबाईला असावी ।
आम्ही पाच बहिणी पाच गावचे कळस
माझी ताईबाई मधें नांदते तुळस ।
पाऊस झिम झिम लागून ओसरला
भाईरायाला लेकी झाल्या आम्ही बहिणी विसरला ।
