घणघणती चक्रें प्रचंड आक्रोशात
फिरतात पिसाटापरी धुंद वेगात !
अणुअणूस आले उधाण वातावरणी
जणु विराट स्थंडिल फुलवी वादळवात !
तो गुलाम होता उभा अधोमुख तेथे
शूलासम कानी सले उग्र संगीत !
आक्रंदत काळीज विदीर्ण वक्षाखाली
फुटलेल्या पणतित जळे कोरडी ज्योत.
ओठावर होती मुकी समाधी एक
पोटात जिच्या विच्छिन्न मनाचे प्रेत !
बेहोष घोष तो ऐकुनिया चक्रांचा
क्षण मनास आली मादकता विक्लान्त
हिमगिरीप्रमाणे विरघळलेले जग भवती
अन् जागी झाली माणुसकी ह्रदयात !
क्षणि दुभंग झाल्या ह्रदयांतील समाधी
पांगळी पिशाच्चे उठली नाचत गात !
वर पुन्हा पाहता उरी कसेसे होई
डोळ्यांचे खन्दक-जमे निखारा त्यात !
आकुंचित होई आवेगात ललाट
थरथरुनी किंचित हलला उजवा हात
पाहिले सभोती फोडुनि अन् किंकाळी
चक्रात घातले मनगट आवेशात !
कक्षेत रवीच्या तुटून ये ग्रहखण्ड
ओढला जाउनी तसा फिरे चक्रात
तनु दुभंग झाली आणि थांबले चाक
घंटाध्वनि घुमला गभीर अवकाशात !
