श्रीएकनाथी भागवत / श्लोक ४७ वा

परब्रह्ममूर्ति श्रीकृष्ण । सादरें करितां अवलोकन ।

तेणें दृष्टि होय पावन । डोळ्यां संपूर्ण सुखावबोधु ॥६॥

कृष्णमुखींचीं उत्तरें । प्रवेशतां कर्णद्वारें ।

पवित्र झालीं कर्णकुहरें । कृष्णकुमरें अनुवादें ॥७॥

आळवितां श्रीकृष्ण कृष्ण । अथवा कृष्णेंसीं संभाषण ।

तेणें वाचा झाली पावन । जैसें गंगाजीवन संतप्तां ॥८॥

नाना यागविधीं यजिती ज्यातें । तेथ न घे जो अवदानातें ।

तो वारितांही दोंहीं हातें । बैसे सांगातें भोजनीं कृष्ण ॥९॥

दुर्लभु योगयागीं । तो वेळ राखे भोजनालागीं ।

मुखींचें शेष दे तुम्हांलागीं । लागवेगीं बाललीला ॥५१०॥

तेणें संतप्त संतोखी । तोही ग्रास घाली तुम्हां मुखीं ।

तुम्हां ऐसें भाग्य त्रिलोकीं । नाहीं आणिकीं अर्जिलें ॥११॥

तेणें कृष्णशेषामृतें । रसना विटों ये अमृतातें ।

मा इतर रसा गोड तेथें । कोण म्हणतें म्हणावया ॥१२॥

तेणें श्रीकृष्णरसशेषें । अंतरशुद्धि अनायासें ।

जें नाना तपसायासें । अतिप्रयासें न लभे कदा ॥१३॥

देतां कृष्णाशीं चुंबन । तेणें अवघ्राणें घ्राण पावन ।

चुंबितांचि निवे मन । स्वानंद पूर्ण उल्हासे ॥१४॥

तुम्हां बैसले देखे आसनीं । कृष्ण सवेग ये धांवोनी ।

मग अंकावरी बैसोनी । निजांगमिळणीं निववी कृष्णु ॥१५॥

तेणें श्रीकृष्णाचेनि स्पर्शें । सर्वेंद्रियीं कामु नासे ।

तेणें कर्मचि अनायासें । होय आपैसें निष्कर्म ॥१६॥

सप्रेमभावें संलग्न । देतां श्रीकृष्णासी आलिंगन ।

तेणें देहाचें देहपण । मीतूंस्फुरण हारपे ॥१७॥

शयनाच्या समयरूपीं । जना गाढ मूढ अवस्था व्यापी ।

ते काळीं तुम्हांसमीपीं । कृष्ण सद्रूपीं संलग्न ॥१८॥

योगी भावना भावून । कर्म कल्पिती कृष्णार्पण ।

तुमचीं सकळ कर्में जाण । स्वयें श्रीकृष्ण नित्यभोक्ता ॥१९॥

पुत्रस्नेहाचेनि लालसें । सकळ कर्में अनायासें ।

स्वयें श्रीकृष्ण सावकाशें । परम उल्हासें अंगीकारी ॥५२०॥

तुमची पवित्रता सांगों कैसी । पवित्र केलें यदुवंशासी ।

पुत्रत्वें पाळूनि श्रीकृष्णासी । जगदुद्धारासी कीर्ति केली ॥२१॥

नाम घेतां 'वसुदेवसूनु' । स्मरतां 'देवकीनंदनु' ।

होय भवबंधच्छेदनु । ऐसें पावनु नाम तुमचें ॥२२॥

तुम्ही तरा अनायासीं । हें नवल नव्हे विशेषीं ।

केवळ जे का कृष्णद्वेषी । ते वैरी अनायासीं विरोधें तरती ॥२३॥