यस्त्वासक्तमतिर्गेहे पुत्रवित्तैषणातुरः ।
स्त्रैणः कृपणधीर्मूढो ममाहमिति बध्यते ॥५६॥
जो गृहासक्तीं सुभटु । तो ईषणात्रयीं वरीष्ठु ।
जो विषयांलागी लंपटु । अतिलोभिष्ठ धनेच्छा ॥१६॥
जो विकारांचा अंकिला । जो अहंममतेचा पोसणा जाहला ।
जो स्त्रियेसी जीवें विकिला । तो मूढतेच्या पडिला महादुर्गी ॥१७॥
जो आशेचिया वणवणा । सर्वांगांचा वोळगणा ।
यालागीं बद्धतेचा जाणा । जाहला आंदणा जीवेंभावें ॥१८॥
तेचि बद्धतेची गती । त्याच्या मूर्खत्वाची वदंती ।
स्वयें सांगताहे श्रीपती । उद्धवाप्रती उद्देशें ॥१९॥
अहो मे पितरौ वृद्धौ भार्या बालात्मजाऽत्मजाः ।
अनाथा मामृते दीनाः कथं जीवन्ति दुःखिताः ॥५७॥
माता पिता वृद्धें केवळें । भार्या धाकुटी तान्हीं बाळें ।
मज होतां यांवेगळें । तेणेंची काळें मरतील ॥५२०॥
ऐशिया नानावस्था । आपुल्याही मरणापरता ।
वाहे कुटुंबाची चिंता । ऐक आतां सांगेन ॥२१॥
एखादेनि अकाळकाळें । मजचि जैं मरण आलें ।
तैं काय करितील स्त्रिया बाळें । आंसुवें डोळे लोटती ॥२२॥
मात्यापित्यांची पडो वाट । स्त्रियेसी होईल हृदयस्फोट ।
बाळांचा शोषेल कंठ । पिटी ललाट तेणें दुःखें ॥२३॥
मज निमालियाअंतीं । हीं अतिदुःखी कैशीं जीती ।
ऐशी जीतांची करी खंती । मूढमति यालागीं ॥२४॥
गाढ मूढतेचें भरितें । अपार उथळलें जेथें ।
विवेकाचें तारूं तेथें । विपरीतार्थे बुडालें ॥२५॥
