तस्मान्मद्भक्तियुक्तस्य, योगिनो वै मदात्मनः ।
न ज्ञानं न च वैराग्यं, प्रायः श्रेयो भवेदिह ॥३१॥
करुं नेणे कर्माचरण । न साधितां वैराग्यज्ञान ।
भावें करितां माझें भजन । माझ्या स्वरुपीं मन ठेवूनी ॥८७॥
तेथ ज्ञानकर्मादिकें जाण । मुख्य वैराग्यही आपण ।
मद्भक्तीसी येती लोटांगण । चरणां शरण पैं येती ॥८८॥
शरण येणें हें कायशी गोठी । केवळ जन्मती भक्तीच्या पोटीं ।
मग लडेवाळें घालूनि मिठी । स्वानंदाची गोमटी मागती गोडी ॥८९॥
एवं भक्ति आपुले अंकीं जाण । करी ज्ञानादिकांचे लालन ।
परमानंद पाजूनि पूर्ण । करी पालन निजांगें ॥३९०॥
ते आतुडल्या माझी भक्ती । ज्ञानादिकें कामारी होती ।
तेचिविखींची उपपत्ती । स्वयें श्रीपती सांगत ॥९१॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
