तया विरहितः साधो जन्तुः शून्याय कल्पते ।
ततोऽस्य स्वार्थविभ्रंशो मूर्च्छितस्य मृतस्य च ॥२१॥
विवेकशून्य स्तब्धवत । तेथ विषयो ना परमार्थ ।
न कळे सन्मार्गपंथ । आत्मघात पदोपदीं ॥१९॥
केवळ जड मूढ होऊनी । जेवीं कां मूर्च्छित प्राणी ।
तैसेपरी स्तब्ध होऊनी । अज्ञानपणीं श्रमला ॥२२०॥
यापरी जीत ना मेला । जड मूढ होऊनी ठेला ।
थित्या निजस्वार्था मुकला । अंगीं वाजला अनर्थु ॥२१॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
