वेणूंत नादसम नित्य सुखे, ह्रदयांत
प्राणशी विहरशी, उगम सुखाचा आंत.
आधीं तो जाय फुटोनी जेधवा
लोपतो नाद तेथोनी तेधवा
शवसमान त्यावांचोनी तेधवा
दे त्रास बांस नेत्रांस, काय मग त्यांत ?
तुजवीण मी तसा भग्न बांस जगतांत.
रस जसा भरे जीवसा मधुर कवनांत
त्यापरी विहरशी सखे, सदा ह्रदयांत !
रस जातां कवनांतून सुंदरी,
जाल शब्द त्यावांचून सुंदरी,
सुख काय तया वाचून सुंदरीं ?
जाउं दे जाल तें लया - शवच अनिलांत !
तुजवीण मी तसा व्यर्थ जाल जगतांत.
ज्यापरी मधुप सुंदरी, मधुर कमलांत
त्यापरी गुंतलें हुदय तुझ्या प्रणयांत.
मधुलोलप होई लीन त्या स्थळीं
उन्मत्तचि छलबलहीन त्या स्थळीं
स्थळ काळ तया राही न त्या स्थळीं.
जगताचा स्वामी पूर्ण तया कमलांत,
धुंद मी प्रणयिं तव, काय बाह्य जगतांत ?
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
