यापरी असे जीवनऽ सखे गे, चंचल अमुचे क्षण.
ते संध्यामेघावरी
चमकती किरण पळभरी,
परि जाति कुणिकडे सांग आम्हांला चटका ते लावुन ?
यापरी असे जीवनऽ सखे, अम्हि मोह घालतों पण.
घनराइमधें कवडसा
तरु हलतां डुलतो कसा !
परि जाइ कुणिकडे सांग सखे, रवि कलतां स्थानांतुन ?
यापरी असे जीवनऽ सखे, अम्हि हलतों डुलतों पण.
दलदलीमधें ज्योति ती
बहुवर्णिं ठुमकते किती !
ती निजते उठते, सांग कुणिकडे जाइ गुप्त होउन ?
यापरी असे जीवनऽ सखे, अम्हि नटतों थटतों पण.
घनपटल क्षण भेदुन
ये ज्ञानकिरण तेथुन;
तो दिसेचि, न दिसे पुन्हा, नभाला तम टाकी व्यापुन.
यापरी असे जीवनऽ सखे, त्यावरी भरवसा पण.
तेजाच्या ज्या सागरीं
लीन तेज कथिलें वरी
जायचें अम्हां त्या घरीं तरि न बघुं असुनि अम्हां लोचन
यापरी असे जीवनऽ परि सदा ठेव म्हणुन लोचन.
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
