सखये, या स्थानीं ऽ वसावें वाटे दिनरजनीं,
पर्णकुटी बांधूनि तरुतळीं गिरिवरि हरिभजनीं
वसावें वाटे दिनरजनीं. ध्रु०
वनदेवींची रम्य भूमि ही, सकळ इथे जमुनी
समंत्र गायन करिति, घालिती फेर चपल चरणीं. १
वनसुमनांची माळा घालिन तुजला स्वकरांनी,
स्नात मुक्तकच पाहुनि तुज त्या गणितिल निज राणी. २
कविह्रदयांतुनि मंजुळ कवनें, तत्सम गिरिमधुनी
खळखळुनी आवेशें निघती निर्मळ निर्झरिणी. ३
देतिल निर्मळ जळ त्या प्याया मधुर सुधेहूनी,
स्मरणिं आणितिल ते प्रतिघोटीं प्रभुजीची करणी. ४
दाट लागले पहा मनोहर तरु खोर्यांमधुनी,
कंद, मुळें अणि फळें अर्पितिल अशना स्वकरांनीं. ५
पापशून्य तीं मधुर भक्षुनी वसतां या विपनीं
निर्मळ, निश्चळ, तृप्त मनानें लागूं हरिचरणीं. ६
सूर्योदयिं गातील तरुवरी पक्षि एकवटुनी,
उदात रस ते भरितिल ह्रदयीं, येइल जल नयनीं. ७
मधुर रवें आळवितां हरिला गिरिशिखरीं बसुनी
दिसशिल तूं भैरवी रागिणी रमणी, रविकिरणीं. ८
वीणा घेउनि करीं रवें तव टाकुं दर्या भरुनी;
अदृश्य रूपें वनदेवी मग डुलतिल परोसोनी. ९
कविकुलगुरु उभयता प्राच्य आणि पाश्चात्यहि मिळुनी,
वर्षांचें पळ करितिल मंत्रें गुजगोष्टी कथुनी. १०
सखे, अशांची संगति मिळतां काय उनें विपिनीं ?
नको नको ते मधुमुख विषह्रद् नगरमित्र फिरुनी ! ११
पहा पहा गंभीर धीर हे गिरिवर चहुंकदुनी
मूक कसे वक्तृत्व ओपिती श्राव्य दिव्य कर्णी ! १२
प्रभुजीचे उपदेष्टे देती ज्ञान इथे बसुनी,
काय भटें त्यापरी श्रुतींचें दुकान घालोनी ? १३
शांत रम्य या पुण्यभूमिचें दर्शन लाभोनी
महापातकी पवित्र होउनि रत हो हरिभजनीं. १४
नको नको प्रासाद नृपांचे दूषित रक्तांनीं !
कुवासनांचे अकांडतांडव सदा नगरसदनीं ! १५
