क्षण सुवर्ण-कण झाले रमणा,
स्पर्शली तुझी न कळत करुना. ध्रु०
स्पर्शक्षम हे सगुण जरी क्षण
कळे न त्यांचें मोल मला पण,
घरीं लोळत जसे रजःकण
तुज रे चिंता अशरण-शरणा. १
मिळे पारखी तुझ्या दयेनें
तो शोधुनि वेंचोनि तयां ने,
हार रचुनि अर्पिला तयानें
रे जनतारूप तुझ्या चरणां. २
दयाघना पारख्या माझिया,
रमण-मंदिरीं रुजू तव दया;
उपकृति गाऊं फुका कासया ?
जाणतो तोच तव थोरपणा. ३
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
