निजल्या तान्ह्यावरी माउली दृष्टि सारखी धरी. ध्रु०
तिचा कलीजा पदरीं निजला,
जिवापलिकडे जपे त्याजला,
कुरवाळुनि चिमण्या राजाला
चुंबी वरचेवरी. १
सटवाई जोखाइ हसविती,
खळीं गोड गालांवरि पडती
त्याचीं स्वप्नें बघुनि मधुर तीं
कौतुकते अंतरीं. २
अशीच असशी त्रिभुवनजननी,
बघत झोपल्या मज का वरुनी ?
सुखदुःखांचीं स्वप्नें बघुनी
कौतुकशी का खरी ? ३
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
