आरती ओवाळूं श्रीगुरू त्रैमूर्तीरुपा ।

सद्‌भावें पूजिता पावसि वारुनि ह्रत्तापा ॥ धृ. ॥

स्वरुप गुरुचें वर्णन करण्या मति नाही मजला ।

पाय तुमचे श्रीगुरुदत्ता लाजविती कमळ ॥

वर्तुळ गुल्फ सुंदर रम्य दिसती नेत्राला ।

कटिस्थित ती कौपिन शोभे अघटित गुरुलीला ॥ १ ॥

अरुणोदय सम छटि शोभवी श्रीगुरुमूर्तीला ।

हीच प्रसवली मिष्ट अन्न बहु कौतुक सर्वाला ॥

ब्राह्मण क्षत्रिय वैश्य शूद्रही तुष्टविलें त्याला ।

अतृप्त ऎसा कोणी प्राणी ग्रामिं नाहीं उरला ॥ २ ॥

दंडकमंडलु शंख चक्र आणि पद्म गदा हस्तीं ।

जटा मुकुट मस्तकीं कंठीं माळा शोभती ।

कुंदरदन हे बिंब फळासम ओष्ठ विलसती ।

ऎसीं श्रीगुरू त्रैमूर्ती अति सुंदर मूर्ती ॥ ३ ॥

नवस करुनी धनकरि वेगें उदिमाप्रति गेला ।

तव कृपेनें उदीम वाढुनि लाभ तया झाला ॥

परतुनि येता द्रव्याशेने तस्करिं वधियेला ।

संकट जाणुनि वधुनि तस्करां उठवीलें त्याला ॥ ४ ॥

अन्न भक्षितां विप्रापोटी चाळविला शूळ । दु:खें तळमळ करुनि प्राणत्याग दुर्बळ ॥

आपण जवळी आणविसी तूं द्रवुनी दयाळ ।

अन्नचि औषध देउनि शूळा हरिही तत्काळ ॥ ५ ॥

संततिसाठी वंध्या नारी प्रार्थितसे तुजला ।

कन्या पुत्र देउनि तींतें हरिसी दु:खाला ॥

श्वेत कुष्ठि तो ब्राह्मण धांवत स्वामींपुढें आला ॥

शुष्क काष्टाद्रुम निर्मुनि निर्मळ करिसी तयाला ॥ ६ ॥

कोल्हापुरिंचा द्विज पुत्र तो अज्ञ अपवित्र ।

जिव्हा छेदुनि भुवनेश्वरिसी स्तवित अहोरात्र ॥

चौदा विद्या देउनि त्यातें करिसी सुपतित्र ।

त्रैमूर्तीचा महिमा अपार अघटित गुरुसूत्र ॥ ७ ॥

त्रिविक्रमानें दांभिक म्हणुनि केली तव निंदा ।

विश्वरुप या दाउनि गर्व हरिला गोविंदा ॥

पतितामुखिं तूं सामर्थ्याने बोलविशी वेदा ।

वांझ महिषिला दोहुनियां तू प्राशियले दुग्धा ॥ ८ ॥

दिपवाळीचे दिवशीं स्वामी अष्टरुप होसी ।

अष्टगृहांसी जाउनि प्रेमें भिक्षा तूं घेशी ॥

गाणगापुरिंच्या शुद्रे स्तवितां प्रसन्न तूं होशी ।

शेती त्याच्या सहस्त्रपटिने धान्यपीक देशी ॥ ९ ॥

ऎसा अपार गुरुमहिमा हा वर्णु मी कैसा ।

भक्तरक्षणा अवतरलासी श्रीगुरु सर्वेशा ॥

नरहरि दत्ता स्वामी समर्था पावे जगदीशा ।

मोरेश्वरसुत वासुदेव दिन तारी या दासा ॥ आरती ओवाळूं. ॥ १० ॥

दत्त आरती संग्रह