काकडे आरती दत्ता तुजला ओवाळूं ।
प्रेमभावें तुझे चरण हृदयीं कवळूं ॥ध्रु०॥
माया अविद्या एकत्र वळुनी काकडा केला ।
स्वरुपानुस्मरणें स्नेहामाजी भिजवीला ॥१॥
विवेकज्ञानाग्नि ज्वाळेवरि सहसा पाजळिला ।
पेटुनियां झगझगीत उजेड हा पडला ॥२॥
द्वैत ध्वांता समूळ ग्रासुनि मनोन्मनी शोभा ।
फांकली तेव्हां पळत सुटे कामादिक शलभा ॥३॥
धावुनि आपोआप येती कामादिक शलभ ।
जळती ज्यांचा अंत योगियां दुर्लभ ॥४॥
काकडे आरती ऐशी उजलूं सोज्वळ ।
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
