चोखियाचे घरी नवल वर्तले । पाहुणे ते आलें देवराव ॥१॥

सोयर निर्मळा होत्या दोघी घरी । पाहुणा श्रीहरी आला तेव्हां ॥२॥

खोपट मोडकें द्वारी वृदांवन । बैसे नारायण तया ठायीं ॥३॥

दोघी प्रेमभरित धरिती चरण । घालितीं लोटांगण जीवेभावें ॥४॥

कोठोनियां स्वामी आलेती तें सांगा । येरू म्हणे पै गा दूर देशीं ॥५॥

झाले दोन प्रहर क्षुधेने पीडिलों । म्हणोनियां आलों तुमचे सदनी ॥६॥

कोणाचें हें घर सांगा हो निर्धार । ते म्हणती महार आम्ही असों ॥७॥

येरू म्हणें घरी कोण अधिकारी । कैसी चाले परी संसाराची ॥८॥

मग त्या ऐकोनी तयाचे बोलणें । म्हणती देवाजीनें निकें केलें ॥९॥

वंका म्हणे ऐसा कृपाळु श्रीहरी । चोखियाचे घरी राहे सुखें ॥१०॥

संत वंकाचे अभंग