मग पंढरीराणा बोलतसे वाणी । आलों मी दुरोनी येचि मार्गे ॥१॥

क्षुधा मज बहु लागली साजणी । देई कांही आणोनी फराळासी ॥२॥

येरी म्हणे आम्ही नीच याती महार । कैसा हा विचार करूं आतां ॥३॥

येरू म्हणे माझा जाऊं पाहे प्राण । यातीसी कारण नाहीं मज ॥४॥

कांही तरी अन्न असेल शिळे मिळें । देई येची वेळे लवकरी ॥५॥

वंका म्हणे ऐसे लाघव श्रीहरी । करोनी पसरी हात पुढें ॥६॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel