जेथें माझी दृष्टि राहिली बैसोन । तेथेंचि हें मन गुंडाळतें ॥१॥
टाळावी ते पीडा आपुल्यापासून । दिठावलें अन्न ओकवितें ॥२॥
तुम्हासी कां कोडें कोणेही विशींचें । नवलाव याचें वाटतसे ॥३॥
तुका म्हणे वेगीं उभारा जी कर । कीर्त मुखें थोर गर्जईन ॥४॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
