करोनी पातकें आलों मी शरण । त्याचा अभिमान असों द्यावा ॥१॥
जैसा तैसा तरी तुझा असें दास । धरियेली कास भावबळें ॥२॥
अवघेच दोष घडले अन्याय । किती म्हणू काय सांगूं आतां ॥३॥
तुका म्हणे आहें पातकी तों खरा । शरण दातारा आलों तुज ॥४॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
