करोनी पातक आलों मी शरण । याचा अभिमान असों द्यावा ॥१॥
जैसा तैसा तरी असें तुझा दास । धरियेली कास भावबळें ॥२॥
अवघेचि दोष करुनि अन्याय । किती म्हणुनि काय सांगूं देवा ॥३॥
तुका म्हणे मी तों पतितचि खरा । परि आलों दातारा शरण तुज ॥४॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
