किती हें सुख मानिती संसाराचें । काय हें साचे मृगजळ ॥१॥
अभ्रीची छाया काय साच खरी । तैसेच हे परी संसाराची ॥२॥
मी आणि माझें वागविती भार । पुढील विचार न करतां ॥३॥
कां हे गुंतले स्त्रीपुत्रधना । कां ही वासना न सुटे यांची ॥४॥
सोयरा म्हणे अंती कोण सोडवील । फजिती होईल जन्मोजन्मी ॥५॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
