किती हें सुख मानिती संसाराचें । काय हें साचे मृगजळ ॥१॥

अभ्रीची छाया काय साच खरी । तैसेच हे परी संसाराची ॥२॥

मी आणि माझें वागविती भार । पुढील विचार न करतां ॥३॥

कां हे गुंतले स्त्रीपुत्रधना । कां ही वासना न सुटे यांची ॥४॥

सोयरा म्हणे अंती कोण सोडवील । फजिती होईल जन्मोजन्मी ॥५॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel