*हळू हळू एक एक शब्द वाचा*
*प्रत्येक वाक्यात किती अर्थ आहे*
*"अश्रु"* सांगून जाते, *"दुःख"* किती आहे ?
*"विश्वास"* सांगून जातो, *"जोडीदार"* कसा आहे?
*"गर्व"* सांगून जातो, *"पैशाचा माज"* किती आहे?
*"संस्कार"* सांगून जातात, *"परिवार"* कसा आहे?
*"वाचा"* सांगून जाते, *"माणूस"* कसा आहे?
*"संवाद"* सांगून जातात, *"ज्ञान"* किती आहे?
*"ठेच"* सांगून जाते, *"लक्ष"* कुठे आहे?
*"डोळे"* सांगून जातात, *"व्यक्ती"* कशी आहे ?
*"स्पर्श"* सांगून जातो, *"मनात"* काय आहे ?
आणि
*"वेळ"* दाखवते, *"नातेवाईक"* कसे आहेत.
भावकीतली चार माणसं *" एका दिशेने "* तेव्हाच चालत असतात जेव्हा *पाचवा खांद्यावर* असतो.
संपूर्ण आयुष्य आपण याच विचारात जगत असतो की *" लोक काय म्हणतील " ?* आणि शेवटी लोक हेच म्हणत असतात की *" राम नाम सत्य है "..*
माणसाची *कदर* करायची असेल तर *जिवंतपणीच* करा.
कारण *तिरडी* उचलण्याच्या वेळी *तिरस्कार* करणारे सुद्धा *रडतात.*
मेल्यावर माणूस चांगला होता असं म्हणण्याची *प्रथा* आहे, आणि जिवंतपणी माणूस ओळखता येत नाही हीच खरी *व्यथा* आहे.
*म्हणून माणसांना जिवंतपणीच समजून घ्या.*
मेल्यावर समाधीवर फुलं वाहण्यात काहीच अर्थ नसतो ..
चांगल्या माणसावर एवढा विश्वास ठेवा जेवढा आपण आजारपणात औषधांवर ठेवतो.
कारण औषध जरी कडू असलं तरी ते आपल्या फायद्याचे असते.
*चांगल्या माणसांच सुद्धा अगदी तसचं असतं ..*
