. अलका ही तशी हळुवार त्याचा सोबत उध्वस्त झाली होती, प्रेम या काया वाचीक शब्दांनी तो ही आणि ती ही सुखावली होती. एकमेकांना नेहमी संततदार मेसेज करन, गप्पा टप्पा, सदानकदा विचारपूस हा रिवाज सुरूच असायचा. आता दोघ ही ओळखीचे झाले होते ऑनलाईन समजत होते एकमेकांना..
"आल्के आईक की"!काय?_आलू
राग यनार नाय नय!
"न्हाय_आलू म्हणते.
काय नाय असच ,,,एक मुका देकी!
एकाच दमात भाद्द् राणे बोलून टाकले आणि स्मशानातील शांत्तीस तिच्या साठी जणू आवाहनच दिले. भयाण शांतता पसरली वातावरणात त्याला ही आता प्रतीक्षा होती तिचे लाल ओठ दिसतील फोनचा काचेवरती तो ही काही वेळ शांत होता. पलिकडून अलकेचा मेसेज, नाय मीया लज्जा वाटते रे! तो: कसली लज्जा तेच्यात एकदाच दे की! आणि तिने आपले ओठ इमोजिकडे सोपवले आणि तो मेसेज धडक त्याच्या ह्वदयावर कारवाई करत येत होता. या प्रकाराने सुध्या मात्र जाम खुशीत असतो. दिवसरात्र ही दोन ऑनलाईन जोडपी मेसेंजरच्या माध्यमातून प्रीतचाळे करत होती. या निष्पाप जोडीला काय माहिती सोबतीस जोडीदार असणे, समुद्रकाठी एकमेकांत मिसळून हातात हात घेऊन डूबानाऱ्या सूर्यास केलेल्या आणाभाका आणि वाळूच्या कोमलतेवर बसून झाडा आडून घेतलेली चोरटी चुंबन, आणि एकमेकांत मिसळलेला मुक्त श्वास_
अवाच्या सव्वा रात्री जागून काढण, मेसेंजरचा तुंबड्या भरवण, ऑनलाईन चुंबनचाटी, बस इतकीच यांची दुनिया होती दोघांना ही भरपूर वाटतं होत हिर रांजा आणि रोमियो ज्युलियट व्हावं मात्र ती या क्षणी तरी ढसाळांच्या विरह कथेतील व्याकुळ पात्र होती. भेटण्यास उतावीळ, एकमेकांच्या विरोधात झोंबाझोबी करण्यास मात्र या अवास्तव दुनियात या वेड्यांचा कुटे निभाव लागतो का?
अलका ही आता त्याच्या प्रेमाला चेकाळली होती ती ही पुरेपूर प्रतिसाद देत होती. दोघेही अनभिज्ञ होते पुढे काय ताट करून ठेवल आहे या बद्दल, मात्र दोघ या क्षणी ऑनलाईन का असेना भलतीच मजा मारत होती. कधी चादरीत लपून बोलने,तर कधी शिवारात ,तर कधी नदीकाठी जाऊन. मेसेंजर वर सतत बोलणं इतकंच काय ते यांना ठाऊक होत. सुध्या मात्र आता फारच सटकला होता, ती ही काही कमी नव्हती तिने सुध्दा आता लिपस्टिक लावायला सुरुवात केलीच होती. सुध्याची ध्येय धोरण आता फक्त तिला मिळवण्याची, मिठीत घेण्याची, तिला कुसकरण्याची होती कधी एकदा ती आपली होते यातच तो किती तरी रात्री जागून घालवायचा. आत्ता तो तिला स्वप्नात ही बोलवायला लागला होता तिच्याशी दीलफेक कराय लागला होता. "अश्याच एका रात्री इशकाची बदफैल रात्र गाढ स्वप्नात घेऊन गेली एकदम खोल तळा पर्यंत..आत "
"अल्का माझी तीलोतमा ,माझी प्राणसखी मोरणी, मधुमती माजी वसू, माझी अल्का कुटल्याश्या दोन कादंबरी मधली नाव ही तो आता पुटपुटत होता झोपेतच.
"माझ्या जाज्वल्य कंटीके ये जवळ ये म्हणून तो तिला उत्खलीत करत होता". तिच्या चोहोबाजूंनी हाताच कड करून बाहूपाशात ओढत होता. तिला दूनयेची अयाशी भोवांडून आणत होता. किती तरी आणाभाका होत्या त्या, "अल्के, तुझ्याशिवाय मी या पृथ्वीवरचा अस्तित्वहीन रेणू आहे ज्याला विज्ञान शास्त्र सुद्धा नाकरेल असा". तो तिच्या फारच जवळ गेला होता. तीच मुखमंडल कदमांच्या मॅडम सारखं भासू लागल होत. तिची उजळकाया फुलासारखी वाटत होती, बदन तरोताज्या सुंदर वाटत होत. आता तो तिला आपल्या धपापणाऱ्या उराजवळ घेऊन उष्मा मोजत होता. पहिलाच अनुभव पारखून पाहण त्याला खास वाटत होत. कधी नव्हे ते इतका कामुक झाला होता तो फक्त अल्केसाठी.. तिचं तोंड त्यानं आपल्या हातात धरल होत आणि जवळ आलेल्या ओठांना थरथरत आपल्या कापऱ्या ओठांनी झडप घालून आत घेतल होत, सरकन काटा उभा राहिला अंगावर, हिकडी तिकडी फक्त शहारे दिसत होते, कानाजवळची शिर तडतडत होती. सगळ्या संवेदना एका दमात जागृत झाल्या, उरात वणवा तर रक्तात आग पेटली, देहातून रक्त, जिथे शिर भेटेल तिकडे पळत होत आगीला सोबत घेऊन. गच्च मिठी पडली होती तिच्यावर आता, त्याचे दोन्ही हात आता हालचाल करू लागले तिच्या तंग उरोजवरून राठ टणक हात फिरू लागला तर कधी नागीण सारख्या कंबरेवर, तर कधी उन्मत्त झालेल्या छाती सोडून बाहेर आलेल्या तुकतुकीत स्तनावरुन त्याचा हात फिरत होता.तिच्या पंजाबी ड्रेस ची ओढणी आता खाली निपचित पडून छाती शोधत होती. तिच्या छातीवरची ड्रेसला पकडून असलेली स्तनाग्र उठून दिसत होती. "तो कसला सोडतो त्याना ही नामोहरम करत होता करकचून दाबत.
"सुकलेले लालजर्ध ओठ ही आता ओले झाले होते.
"कधी छातीवरची दाबादाब तर कधी ओठ चावणे, तर कधी शरीरासोबत झोंबाझोंबी चालूच होती. फक्त चोळाचोळ, उरातली कायली काय थांबायचं नावच घेत नव्हती. तो ही आता जास्तच इरेला पेटला होता. अगणित चुंबनाचा वर्षाव तीच्यावरती करून तिला तर त्यानं अक्षरशःगुदमरून टाकलं होत. गाडी चडावतीस आणि गाडीने मौसम पकडावा आणि अंतिम गियर टाकावा या अवस्थेत तो होता. तिच्या नाडीला हात लावताच त्याला काही तरी ओल जाणवली आणि त्याची स्वप्नांद तंद्री भंग झाली. तो पूर्णता भिजला होता आपल्याच घामाने आणि#285327357
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel