अति कोपयुक्त होय परी
अति कोपयुक्त होय परी सुखविते मला । भृकुटी वक्र करुनि बघत ।
गाल लाल सर्व होत । थरथर तनु कांपवीत ।
इंदुवदनि घर्म सुटला । अति० ॥धृ०॥
जणु कनकाची मुर्ति अग्निमाजि तावली ।
की नभ सोडुनि वीजचि ती खालि उतरली ।
की ज्वलनाची ज्वाला कुंडात पेटली ॥चाल॥
एक जागि पद न ठरत । ह्रदय भरत रिक्त होत ।
अधरबिंब काय फुटत तेवि वर दंत रोविला । अति० ॥१॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
