நான் மாலை ஷிப்டில் வேலை செய்தேன், எனவே எனது ஷிப்ட் ஏறக்குறைய நள்ளிரவு 1 மணிக்கு முடிவடையும். வேலையிலிருந்து வீட்டிற்குத் திரும்புவதற்கு நான் கடைசி ரயிலைப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தேன். இரயில் 1:30 மணிக்கு வர வேண்டியிருந்தது, ஆனால் அன்று இரவு 15 நிமிடங்கள் தாமதமானது. இது ஒரு பெரிய விஷயமில்லை.
அதன்பின், நான் ரயிலில் ஏறினேன், பெட்டியில் என்னையும் சேர்த்து ஐந்து பேர் மட்டுமே இருந்தோம். இருக்கை வரிசையில் ஒரு பக்கத்தில் ஒரு ஆப்பிரிக்க பையன் அமர்ந்திருந்தான், மற்ற மூன்று பேர் அவருக்கு முன்னால் அமர்ந்திருந்தனர். நான் ஏதோ விசித்திரமாக உணர்ந்தேன், ஆனால் நான் அதை கவனிக்காமல் வழக்கம் போல் பாட்டு கேட்க ஆரம்பித்தேன்.
என்னால் என்னையே தடுக்க முடியவில்லை, அதனால் நான் அவர்களை மீண்டும் ஒரு பார்வை பார்த்தேன். மூன்று பேரில் பர்தா அணிந்திருந்த பெண்ணின் இருபுறமும் அமர்ந்திருந்த இருவர் அடங்குவர். இரண்டு ஆண்களும் தன் கைகளைப் பிடித்திருந்ததால், அந்தப் பெண் சோர்வாகத் தெரிந்தாள். ஆப்பிரிக்க பையன் தனது ஐபோனில் சில யூடியூப் அல்லது நெட்ஃபிலிக்ஸ் பார்ப்பது போல் தோன்றியது. அவரைப் பற்றியும் அவ்வளவு தனித்தன்மை எதுவும் இல்லை.
நான் இன்னும் ஏதோ வினோதமாக உணர்ந்தேன், அதனால் பாடலை இடைநிறுத்தி ஆப்பிரிக்கனை மீண்டும் பார்த்தேன். எனக்கு ஆச்சரியமாக, அவர் நடுங்கி வியர்த்துக் கொண்டிருந்தார். இப்போது, முழு பயணத்திலும் ஏதோ விசித்திரமானது இருப்பதை நான் உணர ஆரம்பித்தேன். எப்படியும் அடுத்த ஸ்டேஷன் வரப்போகிறது, வேறு கோச்சில் உட்காரலாமா என்று குழம்பினேன்.
நிலையம் வந்தடைந்தது மற்றும் ஆப்பிரிக்க பையன் எழுந்து நின்று பயந்து பயந்து வெறியுடன் பயிற்சியாளரை விட்டு வெளியேறினான். கடந்த ஐந்து வினாடிகளில் என்ன நடந்தது என்பதை நினைத்து நான் குழப்பமடைந்தேன். பீதியடைந்த ஆப்பிரிக்க பையன் பிளாட்பாரத்திலிருந்து என் ஜன்னலுக்கு வந்து, கலங்கிய குரலில் என்னிடம் சொன்னான்.
"உங்களால் பார்க்க முடிந்ததா?, அவள் இறந்துவிட்டாள் என்று." அந்த நொடி நான் மிகவும் திகைத்துப்போனேன்.
