कपाळीचे कुंकू हे पत्नीचे भाग्य. हे तिचे सारे बळ. ती एकच मागणे देवादिकांजवळ, वडिल माणसांजवळ मागते, की माझे चुडे अभंग ठेवा :
माझे हे कीं चुडे बत्तीस बंदाचे
तेतिस कोटीं देवाजींचे आशीर्वाद ॥
देशील रे देवा देशील तें थोडें
मी मागतें रोकडें हळदीकुंकू ॥
ही पुढील ओवी वाचा :
चुडेयांच्या बळें न भीं कवणाला
लंकेच्या रावणाला देईन जाप ॥
माझे सौभाग्यं आहे तोवर कोणाचे भय ? लंकेचा रावण आला तरी त्यालाही उत्तर देईन व गप्प बसवीन.
सून मोठी होते, ती वयात येते. न्हाण, गर्भाधान होते. देवाजवळ ती पुत्र मागते :
देवाच्या देवळांत नंदीला घाली माळ
मागते तान्हे बाळ उषाताई ॥
पुढे तिला दिवस जातात. पूर्वीचा तो काळ. पती कोठे तरी चोरून विचारतो की किती महिने झाले :
पहिल्याने गर्भार कंथ पुशितो आडभिंती
तुला महिने झाले किती उषाताई ॥
पहिल्याने गर्भार. तिला प्रसन्न ठेवावी, तिची इच्छा पुरवावी. कारण बाळंतपणाचा नवीन अनुभव यावयाचा असतो. तिचे सारे डोहाळे पुरवले जातात:
तीनशे साठ पाट काढीले कारणाला
तुझ्या डोहाळ-जेवणाला उषाताई ॥
तोंडावर तेज दिसू लागते :
गरभार नारी गर्भच्छाया तोंडावरी
हिरवी चोळी दंडावरी उषाताईच्या ॥
त्या पहिलटकरणीला चिंता वाटते. अनुभवी बाया म्हणतात :
पहिल्याने गर्भार कां ग नारी चिंताक्रांत
उद्या होशील पुत्रवंत उषाताई ॥
असा धीर दिला जातो. शेवटी मुलगा होतो :
पळी पंचपात्री कोठे जातोस ब्राह्मणा
पुत्र झाला यजमाना दादारायांना ॥
असा मग संसार रंगू लागतो. सासूबाईंना धन्य वाटू लागते. घर गोकुळासारखे दिसते. आपल्या कर्त्यासवरत्या मुलाचे माता कौतुक करते :
माझें घर मोठें पन्नास येती जाती
हाती रुपयांची वाटी माझ्या बाळाच्या ॥
मोठे मोठे लोक उठून उभे राहती
लोडाशी जागा देती माझ्या बाळा ॥
मोठे मोठे लोक सरकारें अडवीले
एका शब्दे सोडवीले माझ्या बाळें ॥