दि: ९/९/२००९, ६:१५, होळकर हायवे.
सुसाट वेगाने एक मारुति धावत होती. दाट धुके. अन अंधार.
गाडी चालविणारी व्यक्ती, रॉकी उर्फ राकेश घामाने निथळत होती. एवढ्या थंडीत सुद्धा.
कालची चढलेली एका झटक्यात उतरली होती. त्याला कारणही तसेच होते. त्याचेकडून स्कूटीवरच्या एका मुलाला चुकून ठोकर मारली गेली होती. चूक राकेशचीच होती. पूर्णपणे. ठोकर एवढी जबरदस्त होती की स्कूटी उंच उडाली होती आणि एका झाडाला आदळली. पुढे काय झाले ते बघायची राकेशने तसदी घेतली नाही. त्याने सुसाट धूम ठोकली.
पण आता समोरच्या आरशात त्याला काहितरी दिसले आणि त्याचा घाम अजून वाढला. त्याने धडक दिलेला मुलगा- सुजय, हा अंगातील स्वेटर काढून फेकुन देऊन शिवीगाळ करून त्याचा पाठलाग करत होता... पळत पळत... पण त्या मारूतीच्याच वेगाने. पळता पळता सुजयचे डोके अचानक दुखायला लागले. एक असह्य वेदना.... एका सेकंदाकरता... "मला असे का वाटते आहे की मी फोनवर बोलतोय?" पण सुजय सावरला. पळायला लागला. सुसाट वेगाने तो थरारक पाठलाग करु लागला.
त्याने मारूतीचा मागचा काच फोडून मागच्या सिटवर प्रवेश केला आणि पुढचा काच फोडून समोरून येणार्‍या ट्रक खाली त्या ड्रायव्हरला टाकले. स्वतः हवेत उडी मारली. मारुती सहीत राकेश शंभर फुट उडाला... आणि त्यावेळेस हवेत सुजय विकट हास्य ससत होता. त्याचा बदला पुर्ण झाला होता... नंतर सुजय ची आकृती लहान होत होत अदृश्य झाली...
***
