रात्री अंगणात प्रार्थना होई. मोरी मनात म्हणे. “माझ्या पहिल्या धन्याला मुलागा होवा- वामन पुन्हा येवो ! माझ्या बाळाजवळ खेळायला येवो.”
पुढे काही दिवसांनी सावित्रीबाईंना मुलगा झाला. तोंड़ावळा अगदी वामनसारखा होता. मोरी गाय आनंदली ! त्या दिवशी तिने रोजच्यापेक्षाही जास्त दूध दिले. जणू वामनसाठी तिला निराळा पान्हा फुटला. घरात, गोठ्यात सर्वत्र आनंद होता.
पुण्याला एक प्रदर्शन भरणार होते. आपल्या गायींचे प्रदर्शन करावे असे गोपाळच्या मनात नव्हते. पण समाजाच्या हितासाठी तो तिला नेणार होता. गोपाळ व सावळ्या मोरीला घेऊन गेले.
पुण्याच्या प्रदर्शनात... ती पाहा, एके ठिकाणी मोरी गाय उभी आहे. पवित्र, मंगल मोरी गाय उभी आहे. गोपाळने गोपाळाश्रमाची सारी हकीगत, सारे प्रसंग लिहून एक पुस्तक छापवून घेतले. एक आणा किंमत ठेवली. हजारो प्रती खपल्या. गोष्टीतील मोरी गाय ती हीच, असे पाहून लोक तिला नमस्कार करत. तिचा पाडा एक वर्षाचा अजून झाला नव्हता, तरी तो केवढा दिसे ! त्याच्या कपाळावर चंद्र खुले. मो-या गायीने, तिथे वेळेस २५ शेर दूध दिले. मो-या गायीला पहिले बक्षिस व चांदला पहिले पत्रक मिळाले !
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.