२३४१

प्रपंचाचें भान । आहे मृगजळासमान ॥१॥

नाथिलेंचि सत्य दिसे । सत्य आहे तें आभासे ॥२॥

मृगजळीम उप्तत्ति नाहीं । पाहतां अवघे मिथ्या पाहीं ॥३॥

एका जनार्दनीं शरण । मिथ्या अवघे देह जाण ॥४॥

२३४२

सागरींची लहरी । मी एक म्हणे सागरीं । तैसा तुझा तुंचि तुजवरी । एकदशीं ॥१॥

शुद्ध आणि शबल । तुंचि एक सकळ । औटहात केवळ । ते तंव कल्पना तुझी ॥२॥

डोळे झाकून किती । पहासी आतौतें । बाहेर न करी ते वोस पाडुं ॥३॥

सबाह्म संमतु असतां वाडेंकोडें । एक देशीं थोडें कल्पनेसाठीं ॥४॥

लेंकुराचें खेळणीं । दिवस म्हणती जाली रजनी । उठती लटिके निजोनी । आतां उदयो जाला ॥५॥

तेथे अखंड प्रकाश पाहो । उदयो अस्त दोन्हीं वावो । तैसा भावो आणि अभावो । एका जनार्दन चरणीं ॥६॥

२३४३

स्वप्नें दिसे स्वयेंचि नासे । तैसें काल्पनिक जग भासे ॥१॥

मुळींच मिथ्या मृगजळ । त्यामाजीं नसे शीतळ जळ ॥२॥

पिंपळावरुनी मार्गु आहे । ऐकोनी वृक्षा वेघों जाये ॥३॥

ऐसेंक अभागीं पामर । नकळे तयांसी विचार ॥४॥

म्हनॊनि शरण जनार्दनी । एका जनार्दनीं एकपणीं ॥५॥

२३४४

मृगजळाचें दोहीं निःशेष जळ नाहीं । यापरी माया समूळ मिथ्या पाहीं ॥१॥

माया नाहीं माया नाहीं । जगचि ब्रह्मारुप पाहीं ॥२॥

दोराचें सर्पत्व जिताचि मेलें । मायोची बद्धता तुजचि तुझेनि बोले ॥३॥

एका जनार्दनीं पाहतां चैतन्यघन । बद्धता मुक्तता समुळ मिथ्या जाण ॥४॥

२३४५

मृगजळ जेथें नसे । तेथें वसे कोरडें ॥१॥

ऐसा घ्यावा अनुभव । पदोपदीं भाव जीवासी ॥२॥

जे दिसें ते नासे । ऐसें असे सर्वत्र ॥३॥

यापरी जाणावें मिथ्यापण । शरण एका जनार्दन ॥४॥

२३४६

मृगजळीं पहातां दिसतसे जळ । परी तें कोरडेंचि केवळ ॥१॥

तेवीं दिसे जगदाभास । अवघा मिथ्या साभिलाष ॥२॥

जेथें मिथ्या द्वैत भाविक । पहातां जनार्दनचि एक ॥३॥

तरंग हरपलें पाणी । शरण एका जनार्दनीं ॥४॥

२३४७

दोरा अंगीं जैसा नसतां सर्प दिसे । मिथ्या देह तैसा वस्तूवरी आभासे ॥१॥

देह मी नव्हे देह मी नव्हे । देह मी नव्हे माझेनी अनुभवें ॥२॥

घटीं वर्तूळ आकाश परि तें महदाकाश । विकारवंत देह चैतन्य विलास ॥३॥

एका जनार्दनीं दो नांवीं एक । देह झाला मेला समूळ मिथ्या देखा ॥४॥

२३४८

आकाशापासोनी वायु झाला । तो गगनावेगळा नाहीं गेला ॥१॥

अग्नीपासुनी जळाचा अंशु । जळापासुनी पृथ्वीप्रकाशु ॥२॥

तैसें कार्य आणि कारण । परस्परें अभिन्न जाण ॥३॥

जेवीं तंतु आणि पटु । दोन्हीं दिसती एकवटु ॥४॥

साखरेचे नारळ केले । परि साखरत्व नाहीं मुकले ॥५॥

जेवीं कां पृथ्वीमृत्तिका । मृत्तिकेंचें भांडें देखा ॥६॥

ऐसें कार्यकारण विशेष । एका जनार्दनीं निज दास ॥७॥

२३४९

वांझचिया बाळा बागुलें ग्रासिलें । तैसे मिथ्या देह कळिकाळें ग्रासिलें ॥१॥

नेणा नवलावो जाणा ब्रह्माभावो । देहींचा संभव समूळ मिथ्या ॥२॥

जळगार पाषाण तें जैसें जीवन । साकार देह तैसा ब्रह्मार्पण ॥३॥

एका जनार्दन एकत्व पाहीं । देहविदेह समुळ तेथे नाहीं ॥४॥

२३५०

अष्टही दिशा पुर्ण भरला देव । मा पुर्व पश्चिम भाव तेथें कैंचा ॥१॥

पाहे तिकदे देव व्यापुनी भरला । रिता ठाव ठरला कोठें नाहीं ॥२॥

समाधी समाधान मनाचें उन्मन । मा देवा भिन्नपण नाहीं नाहीं ॥३॥

एका जनार्दनीं एकपणासाठीं । देव पाठीपोटीं भक्तामागें ॥४॥

२३५१

अष्टदिशी व्यापक नारायण । तेथें नाहीं पूर्व पश्चिमेंचें भान ॥१॥

पहा कर्माची राहाटी । सर्व व्यापक संकल्प म्हणती उठाउठी ॥२॥

नको विष्णु म्हणतां भेद उरला नाहीं । भेदभावें पाहाती सर्वाठायीं ॥३॥

भेदाभेद टाकुनी देई वेगें । एका जनार्दनीं शरण रिघे ॥४॥

२३५२

साकर दिसे परि गोडी न दिसे । तें काय त्यावेगळी असे ॥१॥

तैसा जनीं आहे जनार्दन । तयांचें पहावया सांडीं अभिमान ॥२॥

कापुराअंगीं परिमळु गाढा । पाहतां उघडा केविं दिसे ॥३॥

पाठपोट जैसें नाहींच सुवर्णा । एका जनार्दन यापरी जाणा ॥४॥

२३५३

भजतां भजन एका जनार्दन । ब्रह्मा परिपुर्ण सर्व एका ॥१॥

सांडुनी वासना भजतां भजन । ब्रह्मा परिपुर्ण सर्व एक ॥२॥

विषयवासना त्यागितां संपुर्ण । ब्रह्मा तें संपुर्ण सर्व एक ॥३॥

एका जनार्दनीं एकत्व भाव । तेथें नांदे देव संदेह नाहीं ॥४॥

२३५४

जैशी देहापाशीं छाया । तैशी दिसे मिथ्या माया ॥१॥

आत्मा शुद्ध काया मळीन । काया जड आत्मा चिदघन ॥२॥

जीव अलिप्त माया गुणी । माया वेष्टन जीवालागुनी ॥३॥

एका जनार्दनीं शिव । सदा असे स्वयमेव ॥४॥

२३५५

ऐसा ज्याचा एक भाव । तेथें नाहीं द्वैता ठाव ॥१॥

द्वैत अद्वैत हारपलें । अवघें एकरुप जाहलें ॥२॥

संकल्प विकल्प विराला । अवघा देहीं देव जाहला ॥३॥

एका जनार्दनीं ठाव । स्वयमेव भरला देव ॥४॥

२३५६

परमात्मा एकला एक । एकपणें तोचि अनेक ॥१॥

तेथें जाती विजाती नाहीं देखा । महा सुखा सुखपात्र ॥२॥

म्हणे जनार्दनाचा एक । आत्मा सारिखा सर्व देहीं ॥३॥

२३५७

आत्मा केवळ एकला एक । तेथें सुखदुःख कैंचे ॥१॥

आत्मा सुखदुःखावेगळा । हें तों न कळे कळा तयाची ॥२॥

म्हणे जनार्दनाचा एका । आत्मा देखाक सर्वघटीं ॥३॥

२३५८

घटामाजीं घालिजे अमृत । अथवा घालिजे खात मूत ॥१॥

घट घाई करितां चूर । आकाशासी नुमटे चीर ॥२॥

घट फोडुनी केला नाश । आकाश तैसेंचि अविनाश ॥३॥

तेवीं देव नश्वर जाण । एका जनार्दनीं परिपुर्ण ॥४॥

२३५९

घटामाजीं जीवन घालितां अभ्र दिसों लागें सर्वथा ॥१॥

घट फुटलिया जाण । अभ्र न नासेचि पुर्ण ॥१॥

घटाकार देहस्थिती । जाणावी पां त्वां निश्चिती ॥३॥

एका जनार्दनीं पूर्ण । सबाह्म आत्मा परिपुर्ण ॥४॥

२६६०

देही असोनि देहातीत । भूतीं भूतात्मा भगवंत ॥१॥

भिन्न खाणी भिन्नाकार । चिदात्मा हा निर्विकार ॥२॥

एक निश्चयो नाहीं चित्तीं । एका जनार्दनीं वायां भक्ति ॥३॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel

Books related to श्रीसंतएकनाथ गाथा - भाग दुसरा