पित्रोः किं स्वं नु भार्यायाः स्वामिनोऽग्नेः श्वगृध्रयोः ।

किमात्मनः किं सुहृदामिति यो नावसीयते ॥१९॥

गर्भधारण पोषण । स्वयें श्रमोनियां आपण ।

माता करी परिपालन । तो हा देह जाण ’मातेचा’ ॥१५॥

एकलेपणें माता । स्वप्नीं न देखे पुत्रकथा ।

जो निजवीर्यनिक्षेपिता । तो हा देहो तत्त्वतां ’पित्याचा’ ॥१६॥

जे अग्नि ब्राह्मण साक्षी करुनी । भार्या आणिली भाक देवोनी ।

जे जीवित्व समर्पोनी । सेवेलागोनी विनटली ॥१७॥

जीसी याचेनि सुखशृंगार । जीसी याचेनि ऐहिक पर ।

ऐसा सूक्ष्म करितां विचार । देहो साचार ’स्त्रियेचा’ ॥१८॥

या देहाचीं आवश्यकें । ’सुहृद बंधू’ जे कां सखे ।

देहाचेनि सुखावती सुखें । देह एके पाखें त्यांचाही ॥१९॥

स्वयें घेऊनियां वेतन । देहो विकिला आपण ।

आज्ञेवीण न वचे क्षण । देहो जाण ’स्वामीचा’ ॥२२०॥

’श्वानशृगालगिधांचें’ खाजें । तरी हा देहो त्यांचा म्हणिजे ।

जीवस्तव देहीं कर्म निफजे । यालागीं देह बोलिजे ’जीवाचा’ ॥२१॥

पिता-माता-स्त्री-पुत्र-स्वजन । देहाचें अवश्य करिती दहन ।

यालागीं देह ’अग्नीचा’ पूर्ण । विचक्षण बोलती ॥२२॥

यापरी देहाचे जाण । विभागी असती आठ जण ।

तेथ ’मी भोक्ता’ हा अभिमान । तो केवळ जाण मूर्खत्वें ॥२३॥

एथ एक ’मी’ विशिष्ट भोक्ता । ’माझा’ देह ऐशी ममता ।

हेचि जाण तत्त्वतां । अधःपाता नेताती ॥२४॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel