हे रामसख्या तुज भक्‍तछळण कां साजे ।

तव ब्रीद तोडरीं ’राम दयार्णव’ गाजे ॥धृ०॥

या कलियुगिं सकलहि दुर्बल हे श्रीरामा ।

नच देहशक्‍ति बा मानसीक हि आम्हां ॥

जरि इच्छिसि तपहि न होतें आम्हां कडुनी ।

झट ज्वरादिकें तनु पीडित थोडें करुनी ॥१॥हे राम-

एकाग्र मनहि नच जपध्यानादिकिं होय ।

तव प्राप्‍तिस्तव या कोणतीहि नच सोय ॥

नच धनधान्य हि बा विपुल असे या आम्हां ।

कलिं सकल दृष्टीनें हीन भक्‍त बहु रामा ॥२॥हे राम-

असहाय बालका देखुनि माता धावे ।

मम भक्‍त म्हणुनिया त्वरितचि आम्हां पावे ॥

तूं देव त्रयाचा चालक पालक अससीं ।

जगिं अघटित करण्या शक्य असुनिया तुजसी ॥३॥हे राम-

या कलिकालाचे निमित्त पुढती करुनी ।

नच फसवी आम्हां भोळे भाविक म्हणुनी ॥

असहाय निरंकुश वीर श्रेष्ठ तूं होसी ।

तव सम न शक्‍त बा कोणिहि गोचर मजसी ॥४॥हे राम-

तव विरह व्यथेनें बहुत दुःख या होई ।

चिर दुःखित आम्हां झडकरि दर्शन देई ॥

तव दासाम आम्हां विघ्न कायसें रामा ।

तव उदासीनता कारण या सुखधामा ॥५॥हे राम-

मी निर्गुण निष्क्रिय अरुप म्हणुनि न राहे ।

नित स्थूल कार्य जगिं स्थूलचि रुपें बाहें ॥

बहु भक्‍तां दर्शन देऊनि पावन केलें ।

आतांचि असें कां मौन जाडय बा धरिलें ॥६॥हे राम-

तव परम प्रीतिचा आर्यधर्म हा आतां ।

जगिं लुप्‍त प्राय बा होत कुणि न या त्राता ॥

कितीकांच्या मानी सुर्‍या पडति कितिकांच्या ।

निजधर्मासाठीं पाठीं पोटिं भोळ्यांच्या ॥७॥हे राम-

किति पादत्राणें कुंकुमसतिचें पुसुनी ।

सति पुढति पतीचा खून बहू छळ करुनी ॥

नव युवति कुमारिहि तदीय हे रघुनाथा ।

किति भ्रष्ट करुनि मग केल्या भ्रष्ट सुमाता ॥८॥हे राम-

किति असति बिघडल्या सति पति मज ना गणती ।

किति अंगावरचीं पोरें पयाविण रडती ॥

मायबापाविण बा कितिक बालके दीन ।

किति त्यक्‍त-ग्रामगृह विदेशी धनकणहीन ॥९॥हे राम-

हे कितिक सुधार्मिक कुलीन बळजबरीनें ।

परधर्माचें जूं वागवीति भीतीनें ॥

त्या दुष्टांच्या करि हताश होउनि रामा ।

अति करुण अश्रुनें बाहति तुज सुखधामा ॥१०॥हे राम-

किति कोमल कुलिना बाल बालिका युवती ।

किति पतिव्रता सति यवनांच्या दुर्नीतीं ॥

बहु नीच छळण बा सोसुनि मनिं कढताती ।

मग निराशतेच्या दीर्घश्‍वासिं तुज बाहती ॥११॥हे राम-

कुणि दिव्य शक्‍तिचा साधु वा संन्यासी ।

अभिमान बाळगुनि सोडवील आम्हांसी ॥

हे दीन हिंदुजन आशा करिती रामा ।

आम्हांसि तरी दे योग्य शक्‍ति सुखधामा ॥१२॥हे राम-

मज ऐकवेन हे नयनातुनि जल वाहे ।

बहु हृदयि पीळ बा पडुनी प्रार्थित आहे ॥

झणिं धाव पाव बा धर्माच्या अभिमानें ।

जरि ना तरी दे बळ आम्हां या करुणेनें ॥१३॥हे राम-

बहु नियम वर्तवुनि धर्म मालवूं बघती ।

सामान्य जनहि हे ’धर्मशल्य हा’ म्हणती ॥

बहु अनीतिसी बा ऊत आलासे जगतीं ।

अवतार घेई जरि ना, दे शक्‍ति आम्हां ती ॥१४॥हे राम-

हा धर्म सनातन महत्त्व परि याचें हें ।

जगिं नेणुनि सकल हि अंध जाहले पाहे ॥

या धर्माचें बा महत्व वठवुनी दावी ।

स्वतःची ना तरी करवी आम्हां करवीं ॥१५॥हे राम-

झणिं देह धरुनि क्षणिं वाढुनिया सुखधामा ।

हा अधर्म हाहाःकार शान्तवी रामा ॥

हा आवडीचा तव धर्म आतां नच राहे ।

जरि वेळ लाविसि म्हणवुनि तुज बहु बाहे ॥१६॥हे राम-

हे रामसख्या तुज भक्‍तछळण कां साजे ।

तव ब्रीद तोडरीं ’रामदयार्णव’ गाजे ॥धृ०॥हे राम-