ये बये,
चूल-मूल
फार फार तर वऱ्हांड्यात ये...
पण ध्यानात ठेव निळ्या छताला तुझं डोकं दाखवू नको...
दोन:
ये बये,
शेत-माळ
फार फार तर वऱ्हांड्यात ये...
पण गार गार हवा देणाऱ्या पात्यांना कधी डोकं दाखवू नको...
ये बये,
तुला कोंडतोय कुणी उंबरठ्याच्या बाहेर,
तर कुणी उंबरठ्याच्या आत...
कुणी हिंसेच्या शस्त्रात,
तर कुणी दराऱ्याच्या शब्दात....
तरीही तू सहन करतेस.. त्याने नसतं हे सहन केलं..
म्हणून...
तुझी पहिली गरज तुझं स्वातंत्र्य आहे..
जे तुलाच मिळवायचं आहे..
चार-दोन जण राहतील उभे मागे तुझ्या..
पण खूप जणी असतील सोबत तुझ्या.....
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
