<p dir="ltr">वयाच्या पंच्यांशीसाव्या वर्षी ज्या वेळेस मागे वळून पाहतो.त्या वेळेस खरोखरच<br>
आश्चर्य वाटते.इयत्ता आठवीत असतांना<br>
शाळा सोडावी लागली.अनेक आपत्तींना<br>
तोंड देऊन मुख्याध्यापक पदा पर्यंत मजल<br>
मारली. हे श्रेय कशाचे आहे.त्या वेळेस <br>
लक्षात येते की,परिस्थिती कशीही असो<br>
मनामध्ये स्वतःची प्रगती करण्याची इच्छा<br>
पाहिजे.आत्मविश्वास पाहिजे,जिद्द पाहिजे,<br>
अपयशा मुळे खचून न जाता जिद्दीने<br>
प्रयत्न चालू ठेवले पाहिजे तरच आपण<br>
स्वतःचे ध्येय गाठू शकतो.</p>
आश्चर्य वाटते.इयत्ता आठवीत असतांना<br>
शाळा सोडावी लागली.अनेक आपत्तींना<br>
तोंड देऊन मुख्याध्यापक पदा पर्यंत मजल<br>
मारली. हे श्रेय कशाचे आहे.त्या वेळेस <br>
लक्षात येते की,परिस्थिती कशीही असो<br>
मनामध्ये स्वतःची प्रगती करण्याची इच्छा<br>
पाहिजे.आत्मविश्वास पाहिजे,जिद्द पाहिजे,<br>
अपयशा मुळे खचून न जाता जिद्दीने<br>
प्रयत्न चालू ठेवले पाहिजे तरच आपण<br>
स्वतःचे ध्येय गाठू शकतो.</p>
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
