कोणे एके काळी कोकणात एक तरुण नाव्ही एका छोट्या खेडेगावात राहत होता. त्याचे नाव होते तात्या. त्याला त्याचे केस कापणे आणि दाढी करणे हे काम खूप आवडत असे. लोकांचे केस कापताना आणि दाढी करताना तो त्यांच्याकडून अनेक मनोरंजक कथा ऐकायचा
महाकाल
अनादी मी.... अनंत मी...
अथांग...अपार....अलौकिक मी
दगडात काय शोधिसी मजला ?
शब्दात... अक्षरात... केवळ मीच!
वाच, मन:चक्षु उघडून कळेल तुजला
मी म्हणजे मी आणि तू म्हणजे सुद्धा मीच!!!