रभाते सारी फुले उमलती,
संध्येला बहू गळुनी पडती.
फुल हे माझे एकच असे
संध्येला पण गळत नसे.
रजनीच्या ते कुशीत वसे,
प्रतिदिन प्रभाती फुलत असे.
फुलास माझ्या एकच ठावे,
सदा सर्वदा हसत रहावे.
फुल हे कोमल आणि चंचल,
चोहीकडे ते बरसे परीमलं.
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
