१.
येईं गे केशवे मज तुझी सवे । तुजविण नुगवे दीन माये ॥१॥
तूं माय जननी कांसवी कौसल्या । दिन बहुसाळ मज पावें ॥२॥
न मागें केवळ विषयाचें टवाळ । तूं माझी कृपाळ विठ्ठ-लमाय ॥३॥
वोळली गगनीम केशव कामधेनु । लवतां लोचनु स्फुरे बाह्या ॥४॥
वाजवील वाद्य गोपाळांची मांदी । आल्हाद गोविंदीं नित्य माझा ॥५॥
नामा ह्मणे केशव येई कामधेनु । तेणें माझी तनु तृप्त सदा ॥६॥
२.
येगे नारायणी अमृत संजीवनी । चिंतितं निर्वाणीम पावें वेगीं ॥१॥
तूं माझें जीवन नाम नारायण । नित्य अनुष्ठान तुझ्या नामें ॥२॥
बाह्य अभ्यंतरीं तूंचि सर्वांठायीं । तुजविण सृष्टि शून्य दिसे ॥३॥
चाल लवलाह्या कृपाळू तूं माये । मज हें न साहे मोह जंजाळ ॥४॥
तुटेल बिरडें सुटतील गांठी । जंव तूम जगजेठी नये माये ॥५॥
नामा म्हणे धन्य तुझेम नाम साचें । उच्चारितां वाचे निवती अंगें ॥६॥
३.
येईंगे माधवे पाजीं प्रेमपान्हा । विषयाचा आंदणा नको करूं ॥१॥
धांव तूं मधुकरे माधवे उदारे । येईं तूं सोइरे जन-निये ॥२॥
कष्टलों मी भारी शीण दूर करीं । येईं तूं झडकरी माधवे वो ॥३॥
अनंत वो नामें पुराणें पढती । पावसी आकांतीं विठ्ठले वो ॥४॥
नामा ह्मणे लाहो करावा माधवे । माझेनि वो जीवें लाहे चाड ॥५॥
४.
येईं तूं गोविदें नामामृतधारी । नित्य तें उच्चारीं गो-बिंदातें ॥१॥
गोविंद नित्य हाचि छंद । पावें तूं हद्नद आदिरूपें ॥२॥
गोविंद हो ध्यानें निवती अष्टांगे । गोविंदे गे बेगें वेष धरूं ॥३॥
गोविंद गोपाळ मुकुंद केशरी । येईं तूं लवकरी सांवळिये ॥४॥
गोविंद हें नाम जनीं वनीं दिसे । प्रत्यक्ष तें ठ ए पंढरीसी ॥५॥
वेणूनादीं काला गोविंदे पैं केला । धांवतचि आला पेंद्यापाशीं ॥६॥
ती हीच वो माय उभी बाळमूर्ती । नाम जे जपती पांडुरंग ॥७॥
नामा म्हणे सांग गोविंद हा दवडी । वेगें लवडसवडी करीं माये ॥८॥
५.
विष्णु विष्णु हरि पावे लवकरी । ब्रिद चराचरीं सांगे मुनी ॥१॥
वैकुंठवासिनी कृष्णविष्णुदेव । नामातें गौरव आ-म्हांलागीं ॥२॥
धन्य हाचि दीनु विष्णुमाय पावे । गगनीं उ-गवे सूर्य जैसा ॥३॥
आदि ब्रम्हा हरि विष्णुकृष्णगंगा । भा-गिरथी पैंगा पदीं पावे ॥४॥
गया तें प्रयाग काशी तें सर्वांग । विश्वेश्वर लिंग चराचर ॥५॥
विष्णुगंगाधर विष्णुनाम पाठ । उच्चारितां वाटे वैकुंठींची ॥६॥
नामा म्हणे विष्णु भागिरथीमाजी । पंढरीये माझी विठ्ठलमाय ॥७॥
६.
येईं तूं मधुकरे मदनसुंदरे । मज गे न धरे प्रेम पोटीं ॥१॥
तूं माझी जननी मधुसूदन गाय । कामधेनु होय कांसवीची ॥२॥
आ-नंद निजघने जुनाट मधुसूदने । शुकस्तनपान पाजीं पान्हा ॥३॥
क-शव कांसवी पद रानगाय । आत्माराम होय नि:संदेह ॥४॥
विठ्ठलमु-कुंदें स्वरूपें गोमटीं । आकांतली सृष्टी मधुसूदनें ॥५॥
शंखचक्रांकित आयुध्यें मंडीत । मुकुट शोभत तुझा शीरीं ॥६॥
भक्तवरदायनी मधुसूद-नगंगा । व्हावें तूं वो वेगा कामधेनु ॥७॥
नामा म्हणे माये मधुसूदन गाय । ते संजीवनी होय आम्हालागीं ॥८॥
७.
येईं वो त्रिविक्रमे पूर्ण पान्हा देईं । कामधेनु होईं विठ्ठलराजे ॥१॥
त्रिविक्रम धरे येईं तूं सांवळे । मुकुंद गोपाळे के-शवे वेगीं ॥२॥
तूम माझे निजधन त्रिविक्रमधरे । गंगानाममात्रें भंगी पाप ॥३॥
त्रिपदागायत्री त्रिविक्रममुखें । जनाची वो दु:खें हरती नामें ॥४॥
त्रिजटा त्रिफणी भागीरथी वेणी । प्रयाग वो धूनी पाप जाळी ॥५॥
त्रिस्थळीं त्रिमाये त्रिविक्रम होय । विश्वेश्वर दोहे तारक ब्रह्म ॥६॥
काशीकांति माये अयोध्या द्वारका । मधुरा अवंतिका तूंचि माये ॥७॥
नामा ह्मणे माझी त्रिविक्रम गाय । मक्तिसी पान्हाये पंढरपुरीं ॥८॥
८.
येईं वो वामने खुजीयखुजटे । पंढरीचे पेठे उभी राहें ॥१॥
येईं वो डोळसे सांवळे तेजसे। वामने बहु बसे ब्रह्मचारी ॥२॥
अनंत विद्नदे अनंत अपार । कैवल्य वोसरे पदकमळें ॥३॥
तुझें नाम धन्य वामन साजिरें । रूप हें गोजिरे बळीच्या द्वारी ॥४॥
तुझ्या चरणी तीर्थें उद्धरती सर्व । येई तूं संत्वर वामनाई ॥५॥
नामा ह्मणे पावे वामन ब्रह्मांडे । स्वरूप वितंडे ब्रह्मचारें ॥६॥
९.
येईं वो श्रीधरे सर्व रूपसारे । कैवल्य उतरे अभिनव ॥१॥
श्रीधर श्रीरंगे नाम पांडुरंगे । प्रगट वो सांगे पूर्णधन ॥२॥
श्रीकरे श्रीधरे शोभा ते साचारे । चक्रांकित करे शंख तुझा ॥३॥
सुंदर श्यामळ नाम हें अधळ । मुखीं हो वेल्हाळ हस्त तुझे ॥४॥
प्रकाशे हा पूर्ण श्रीधरे पैं जाण । सांगितली खूण खेचरामें ॥५॥
नामा ह्मणे माता श्रीधर उच्चारू । तरेन साचारू तिन्ही लोकीं ॥६॥
१०.
येईं ह्लषिकेशी दिव्यरूप दिसे । मन हें उल्हासे भेटी-लागीं ॥१॥
ह्लषिकेशी नामें तरले संभ्रमें । नित्य रामनामें भवसिंधू ॥२॥
आराधनें धन ऋषीसीं संपूर्ण । नाम कोटी यज्ञ झाले तया ॥३॥
पावन ह्लषिकेशी हेंचि ध्यान मन । नाम सनातन ह्लषिकेशी ॥४॥
विश्वा करी कळा विश्वा जन लीळा । त्राहे वेळोवेळां ह्लषिकेशी ॥५॥
नामा म्हणे माय येईं ह्लषिकेश । झालों कासावीस तुजवीण ॥६॥
११.
येईं वो पद्मनामे पंकजलोचने । विश्व पूर्णघने देखे तुज ॥१॥
त्राहें पद्मनाभा वाचा सिद्ध पावे । मज हें बुगवे माया-जाळ ॥२॥
पद्मांकित रेखा पद्म हें सुरेख । पावे वो निंमिष्य एका-मय ॥३॥
विचरे हे पृथ्वी नाम पद्मनाभ । स्वयंभावो बिंब विठ्ठलेसी ॥४॥
रिकामा मी नसें दीननिशी निमिष्य । पद्मनाम साक्ष ह्लदयीं योगी ॥५॥
नामा म्हणे पद्मनाभ हें हो नाम । जप तुझें प्रेम देईं मज ॥६॥
१२.
येईं वो दामोदरे पवित्र हे करे । मना हो नावरे प्रेमलोट ॥१॥
पाहें कृपादृष्टी साहे जगजेठी । पूर्ण पान्हा घोठी ऐसें करीं ॥२॥
दामोदरे नाम मदन परिकरे । हाचि वो विचार मनें केला ॥३॥
येईं तूं निर्धारें पावें तूं झडकरी । येईं वो लवकरी दामोदरे ॥४॥
दामोदर माता पाहे वो समता । पावे वो निवांता पावे वेगीं ॥५॥
नामा म्हणे लोटूं प्रेमामृत निवटूं । नामेंच वैकुंठु दामोदर ॥६॥
१३.
येईं तूं कृपाळे संकर्षण माते । पवित्र पूर्णभरिते गुण-निधि ॥१॥
त्राहेत्राहे वेगीं पावें वो झडकरी । ब्रीद चराचरीं वर्णि-ताती ॥२॥
संकर्षण गंगा सर्वांगीं तूं असे । जनीं वनीं दिसे रूप तुझें ॥३॥
कटावरी कर सांवळी सुंदर । मना़चा विचार इच्या चरणीं ॥४॥
निर्धारु सांगतां न माये वो घेतां । संकर्षण माता पाव वेगीं ॥५॥
विष्णुसंकर्षण नाम हें गहन । पतितपावन चरण-रजें ॥६॥
नामा म्हणे माय संकर्षण गाय । हरिदासा पान्हावे पंढरीसी ॥७॥
१४.
येईं तूं शारंगे वासुदेवे त्वरें । वासुदेवो सारे गोपाळ वो ॥१॥
त्राहे वासुदेवा पावें झडकरी । त्वरें वेगू करीं आर्त भेटी ॥२॥
वासुदेवनामें साधन सुगम । योगिया विश्राम स्थान झालें ॥३॥
द्वादश अक्षर जपिन्नला धुरु । तयासी साचारू अढळपद ॥४॥
बळी भीष्मदेवीं वासुदेवीं भाव । रोहिणीची माव ऐसें झालें ॥५॥
नामा म्हणे भक्त वासुदेवीं रत । सायुज्य पावे तो एक्यानामें ॥६॥
१५.
येईं तूम प्रद्युन्ने ध्यान तूं धरणें । माझिये कल्पने निर्धा-रुसा ॥१॥
त्राहे झडकरी पावे वो लवकरी । प्रद्युम्ने फुपकारी वेळो-वेळां ॥२॥
सांवळे सुंदरे वेणु वाहे करे । ध्यान हें सुंदर यमुनातटीं ॥३॥
प्रवाह प्रद्युत्रे नामघोष दाट । जिंकिले जुनात पापराशी ॥४॥
नामा ह्मणे नाम धन्य हेम प्रद्यम्र । होईल संपन्न नाम घेतां ।\५॥
१६.
येईं वो अनिरुद्धे सांबळें प्रबुद्धे । बिराटे गोविंदे दाव वेगीं ॥१॥
त्राहे माउलीये मना तुझी सोय । चुकती अपाय नाम घेतां ॥२॥
अनिरुद्ध् पाठे जाईन वैकुंठे । पुंडलीक पेठे उभा असे ॥३॥
कटावरी कर सांवळी सुंदर । मनाचा विचार इच्या चरणीं ॥४॥
अनिरुद्धसार अनु नाहीं आधार । सर्वही विचार अनिरुद्धे ॥५॥
नामा म्हणे येईं अनिरुद्धे माये । आणिक उपाय न लगे मज ॥६॥
१७.
येईं तूं पुरुषोत्तमे संजीवनी रामे । योगिया विश्रामे पुरुषश्रेष्ठा ॥१॥
त्राहे मनोधर्म नाम पुरुषोत्तम । साधन अगम ऐसी माये ॥२॥
येईं वो सांभाळीं लवलाहे मन । जुनाट हो जुने पुरुषोत्तमें ॥३॥
तुझें नाम धन्य पुरुष हें सौजन्य । द्वैत हें अभिन्न अद्वैत हें ॥४॥
काक्षरी नाम पुरुष शुचिसम । नाम आत्माराम पुरुषोत्तम ॥५॥
नामा म्हणे पावें पुरुषोत्तम माते । सर्वत्र अद्वैत एकरूप ॥६॥
१८.
येईंवो अधोक्षजे वैकुंठ विराजे । नाम गे सहजे अमृतरासी ॥१॥
अधोक्षज नामें घालीन गोंधळ । रिता एक पळ जाऊं नेदी ॥२॥
अधर रंगीव अर्धोर्ध सोशीन । सर्वत्र पाहीन अधोक्षज ॥३॥
अरिष्ट हें निरसी माये अधोक्षजे । ऐसी या पाविजे संकटीं त्वां ॥४॥
अरि हे मर्दन अधोक्षज जाणें । स्वीकारावें पूर्ण प्रगटतां ॥५॥
नामा म्हणे धांवे अधोक्षज पावे । दिशाक्ष्म भावें तुज मग ॥६॥
१९.
येईं वो केसरी नरसिंह उच्चारी । पवित्र साचारी तिहीं लोकीं ॥१॥
नरसिंह वामन प्रल्हाद रक्षण । आमुचें तें धन नाम तुझें ॥२॥
शंखचक्र करीं पावे वो लवकरी । येइम तूं केसरी लवलाहे ॥३॥
नरसिंह हे नाम नरसिंह हें प्रेम । उत्तमोत्तम तिन्ही लोकीं ॥४॥
त्रिपुररक्षक दानवमर्दन । विकटवदन पंचाक्षरी ॥५॥
नामा म्हणे हरि नाम नरकेसरी । नरसिमह उच्चारी तरती जीव ॥६॥
२०.
येईं वो अच्युते नामामृत रसे । सुंदर डोळसे जा-न्हवीये ॥१॥
अमृताची खोटी अच्युतनाम पेठीं । पावे वो जगजेठी अच्युतसार ॥२॥
अच्युत अच्युत नामेम हेंचि सत्य । हें पियूष त्वरित उच्चारितां ॥३॥
वैकुंठींची मूर्ति अच्युतनाम पाठे । प्रत्यक्ष वो भेटे विटेवरी ॥४॥
पुंडलीक दृष्टी नयनाची भेटी । निवारितां दृष्टी न्याहाळितां ॥५॥
नामा ह्मणे अच्युत नाम हेंचि आम्हां । दिननिशीं राम जपतसें ॥६॥
२१.
येईं जनार्दने जनवनसंपन्ने । माझे वो चिद्घने पांडुरंगे ॥१॥
त्राहे जनार्दने पूर्णानंदघने । येईं वो संपन्ने विश्वंभरे ॥२॥
नाम हें दुर्लक्ष जनकजननी । राम जनार्दनीं विनटली ॥३॥
सांवळी डोळस रवि एकासनी । तेज प्रकाशनी हिरियाची ॥४॥
जननी ते जननी निकट ते जीवनी । जग प्रगटिणी हरीयाची ॥५॥
नामा ह्मणे जन नाम जनार्दन । सनकादिक जाण सेवताती ॥६॥
२२.
येईं तूं उपेंद्रे विठ्ठ महिंद्रे । देवामाजी भद्रे सिंहासनीं ॥१॥
त्राहे वो जननी शिणलों गे माये । तुजविण आहे कवण मज ॥२॥
तूं माझें कारुण्य प्रत्यक्ष सौजन्य । विचारितां प्रवीण प्रबुद्ध हो ॥३॥
पावे वो तूं वेगीं उपेंद्रे गे माते । पुंडलिक सांगातें पंढरीसी ॥४॥
दीपकु लविला दीन उगवला । दीपकें फळला पांडुरंग ॥५॥
नामा ह्मणे नाम उपेंद्र ऐसें शम । पावेन विश्राम नाम घेतां ॥६॥
२३.
येईं तूं हरीरूपेम विठ्ठल स्वरूपे । कळिकाळ कांपे नाम घेतां ॥१॥
नामें हरिहरि त्राहे वो झडकरी । शिणलों मी भारी जननीये ॥२॥
हरिनामधन सर्व जनार्दन । हरी हेम आठवण जिव्हे सदा ॥३॥
हरीहरी म्हणतां हरीरूप स्मता । नाम हें अनंताक्षर विलसे ॥४॥
येईं तूं हरी गंगे सांवळे सुर्मगे । हरीहरी संगें रतलोंसे ॥५॥
नामा म्हणे हरी पांडुरंग माझा । चरण हो भोजा राज्य धरू ॥६॥
२४.
येईं वो तूं कृष्णे हरी माझिये तृष्णे । दिननिशीं प्रष्णे वाट पाहें ॥१॥
त्राहे कृष्णगंगे सावळे सारंगे । नामस्मरण वेगें पुरे आम्हां ॥२॥
रामकृष्ण टाहो नामें लवलाहो । फिटला संदेहो संसाराचा ॥३॥
उद्धव अक्रूर यादव सादर । कृष्णाते अपार तयालागीं ॥४॥
अर्जून द्रौपदी स्मरण गोविंदी । पावावें निजपदीं नामा म्हणे ॥५॥
येईं गे केशवे मज तुझी सवे । तुजविण नुगवे दीन माये ॥१॥
तूं माय जननी कांसवी कौसल्या । दिन बहुसाळ मज पावें ॥२॥
न मागें केवळ विषयाचें टवाळ । तूं माझी कृपाळ विठ्ठ-लमाय ॥३॥
वोळली गगनीम केशव कामधेनु । लवतां लोचनु स्फुरे बाह्या ॥४॥
वाजवील वाद्य गोपाळांची मांदी । आल्हाद गोविंदीं नित्य माझा ॥५॥
नामा ह्मणे केशव येई कामधेनु । तेणें माझी तनु तृप्त सदा ॥६॥
२.
येगे नारायणी अमृत संजीवनी । चिंतितं निर्वाणीम पावें वेगीं ॥१॥
तूं माझें जीवन नाम नारायण । नित्य अनुष्ठान तुझ्या नामें ॥२॥
बाह्य अभ्यंतरीं तूंचि सर्वांठायीं । तुजविण सृष्टि शून्य दिसे ॥३॥
चाल लवलाह्या कृपाळू तूं माये । मज हें न साहे मोह जंजाळ ॥४॥
तुटेल बिरडें सुटतील गांठी । जंव तूम जगजेठी नये माये ॥५॥
नामा म्हणे धन्य तुझेम नाम साचें । उच्चारितां वाचे निवती अंगें ॥६॥
३.
येईंगे माधवे पाजीं प्रेमपान्हा । विषयाचा आंदणा नको करूं ॥१॥
धांव तूं मधुकरे माधवे उदारे । येईं तूं सोइरे जन-निये ॥२॥
कष्टलों मी भारी शीण दूर करीं । येईं तूं झडकरी माधवे वो ॥३॥
अनंत वो नामें पुराणें पढती । पावसी आकांतीं विठ्ठले वो ॥४॥
नामा ह्मणे लाहो करावा माधवे । माझेनि वो जीवें लाहे चाड ॥५॥
४.
येईं तूं गोविदें नामामृतधारी । नित्य तें उच्चारीं गो-बिंदातें ॥१॥
गोविंद नित्य हाचि छंद । पावें तूं हद्नद आदिरूपें ॥२॥
गोविंद हो ध्यानें निवती अष्टांगे । गोविंदे गे बेगें वेष धरूं ॥३॥
गोविंद गोपाळ मुकुंद केशरी । येईं तूं लवकरी सांवळिये ॥४॥
गोविंद हें नाम जनीं वनीं दिसे । प्रत्यक्ष तें ठ ए पंढरीसी ॥५॥
वेणूनादीं काला गोविंदे पैं केला । धांवतचि आला पेंद्यापाशीं ॥६॥
ती हीच वो माय उभी बाळमूर्ती । नाम जे जपती पांडुरंग ॥७॥
नामा म्हणे सांग गोविंद हा दवडी । वेगें लवडसवडी करीं माये ॥८॥
५.
विष्णु विष्णु हरि पावे लवकरी । ब्रिद चराचरीं सांगे मुनी ॥१॥
वैकुंठवासिनी कृष्णविष्णुदेव । नामातें गौरव आ-म्हांलागीं ॥२॥
धन्य हाचि दीनु विष्णुमाय पावे । गगनीं उ-गवे सूर्य जैसा ॥३॥
आदि ब्रम्हा हरि विष्णुकृष्णगंगा । भा-गिरथी पैंगा पदीं पावे ॥४॥
गया तें प्रयाग काशी तें सर्वांग । विश्वेश्वर लिंग चराचर ॥५॥
विष्णुगंगाधर विष्णुनाम पाठ । उच्चारितां वाटे वैकुंठींची ॥६॥
नामा म्हणे विष्णु भागिरथीमाजी । पंढरीये माझी विठ्ठलमाय ॥७॥
६.
येईं तूं मधुकरे मदनसुंदरे । मज गे न धरे प्रेम पोटीं ॥१॥
तूं माझी जननी मधुसूदन गाय । कामधेनु होय कांसवीची ॥२॥
आ-नंद निजघने जुनाट मधुसूदने । शुकस्तनपान पाजीं पान्हा ॥३॥
क-शव कांसवी पद रानगाय । आत्माराम होय नि:संदेह ॥४॥
विठ्ठलमु-कुंदें स्वरूपें गोमटीं । आकांतली सृष्टी मधुसूदनें ॥५॥
शंखचक्रांकित आयुध्यें मंडीत । मुकुट शोभत तुझा शीरीं ॥६॥
भक्तवरदायनी मधुसूद-नगंगा । व्हावें तूं वो वेगा कामधेनु ॥७॥
नामा म्हणे माये मधुसूदन गाय । ते संजीवनी होय आम्हालागीं ॥८॥
७.
येईं वो त्रिविक्रमे पूर्ण पान्हा देईं । कामधेनु होईं विठ्ठलराजे ॥१॥
त्रिविक्रम धरे येईं तूं सांवळे । मुकुंद गोपाळे के-शवे वेगीं ॥२॥
तूम माझे निजधन त्रिविक्रमधरे । गंगानाममात्रें भंगी पाप ॥३॥
त्रिपदागायत्री त्रिविक्रममुखें । जनाची वो दु:खें हरती नामें ॥४॥
त्रिजटा त्रिफणी भागीरथी वेणी । प्रयाग वो धूनी पाप जाळी ॥५॥
त्रिस्थळीं त्रिमाये त्रिविक्रम होय । विश्वेश्वर दोहे तारक ब्रह्म ॥६॥
काशीकांति माये अयोध्या द्वारका । मधुरा अवंतिका तूंचि माये ॥७॥
नामा ह्मणे माझी त्रिविक्रम गाय । मक्तिसी पान्हाये पंढरपुरीं ॥८॥
८.
येईं वो वामने खुजीयखुजटे । पंढरीचे पेठे उभी राहें ॥१॥
येईं वो डोळसे सांवळे तेजसे। वामने बहु बसे ब्रह्मचारी ॥२॥
अनंत विद्नदे अनंत अपार । कैवल्य वोसरे पदकमळें ॥३॥
तुझें नाम धन्य वामन साजिरें । रूप हें गोजिरे बळीच्या द्वारी ॥४॥
तुझ्या चरणी तीर्थें उद्धरती सर्व । येई तूं संत्वर वामनाई ॥५॥
नामा ह्मणे पावे वामन ब्रह्मांडे । स्वरूप वितंडे ब्रह्मचारें ॥६॥
९.
येईं वो श्रीधरे सर्व रूपसारे । कैवल्य उतरे अभिनव ॥१॥
श्रीधर श्रीरंगे नाम पांडुरंगे । प्रगट वो सांगे पूर्णधन ॥२॥
श्रीकरे श्रीधरे शोभा ते साचारे । चक्रांकित करे शंख तुझा ॥३॥
सुंदर श्यामळ नाम हें अधळ । मुखीं हो वेल्हाळ हस्त तुझे ॥४॥
प्रकाशे हा पूर्ण श्रीधरे पैं जाण । सांगितली खूण खेचरामें ॥५॥
नामा ह्मणे माता श्रीधर उच्चारू । तरेन साचारू तिन्ही लोकीं ॥६॥
१०.
येईं ह्लषिकेशी दिव्यरूप दिसे । मन हें उल्हासे भेटी-लागीं ॥१॥
ह्लषिकेशी नामें तरले संभ्रमें । नित्य रामनामें भवसिंधू ॥२॥
आराधनें धन ऋषीसीं संपूर्ण । नाम कोटी यज्ञ झाले तया ॥३॥
पावन ह्लषिकेशी हेंचि ध्यान मन । नाम सनातन ह्लषिकेशी ॥४॥
विश्वा करी कळा विश्वा जन लीळा । त्राहे वेळोवेळां ह्लषिकेशी ॥५॥
नामा म्हणे माय येईं ह्लषिकेश । झालों कासावीस तुजवीण ॥६॥
११.
येईं वो पद्मनामे पंकजलोचने । विश्व पूर्णघने देखे तुज ॥१॥
त्राहें पद्मनाभा वाचा सिद्ध पावे । मज हें बुगवे माया-जाळ ॥२॥
पद्मांकित रेखा पद्म हें सुरेख । पावे वो निंमिष्य एका-मय ॥३॥
विचरे हे पृथ्वी नाम पद्मनाभ । स्वयंभावो बिंब विठ्ठलेसी ॥४॥
रिकामा मी नसें दीननिशी निमिष्य । पद्मनाम साक्ष ह्लदयीं योगी ॥५॥
नामा म्हणे पद्मनाभ हें हो नाम । जप तुझें प्रेम देईं मज ॥६॥
१२.
येईं वो दामोदरे पवित्र हे करे । मना हो नावरे प्रेमलोट ॥१॥
पाहें कृपादृष्टी साहे जगजेठी । पूर्ण पान्हा घोठी ऐसें करीं ॥२॥
दामोदरे नाम मदन परिकरे । हाचि वो विचार मनें केला ॥३॥
येईं तूं निर्धारें पावें तूं झडकरी । येईं वो लवकरी दामोदरे ॥४॥
दामोदर माता पाहे वो समता । पावे वो निवांता पावे वेगीं ॥५॥
नामा म्हणे लोटूं प्रेमामृत निवटूं । नामेंच वैकुंठु दामोदर ॥६॥
१३.
येईं तूं कृपाळे संकर्षण माते । पवित्र पूर्णभरिते गुण-निधि ॥१॥
त्राहेत्राहे वेगीं पावें वो झडकरी । ब्रीद चराचरीं वर्णि-ताती ॥२॥
संकर्षण गंगा सर्वांगीं तूं असे । जनीं वनीं दिसे रूप तुझें ॥३॥
कटावरी कर सांवळी सुंदर । मना़चा विचार इच्या चरणीं ॥४॥
निर्धारु सांगतां न माये वो घेतां । संकर्षण माता पाव वेगीं ॥५॥
विष्णुसंकर्षण नाम हें गहन । पतितपावन चरण-रजें ॥६॥
नामा म्हणे माय संकर्षण गाय । हरिदासा पान्हावे पंढरीसी ॥७॥
१४.
येईं तूं शारंगे वासुदेवे त्वरें । वासुदेवो सारे गोपाळ वो ॥१॥
त्राहे वासुदेवा पावें झडकरी । त्वरें वेगू करीं आर्त भेटी ॥२॥
वासुदेवनामें साधन सुगम । योगिया विश्राम स्थान झालें ॥३॥
द्वादश अक्षर जपिन्नला धुरु । तयासी साचारू अढळपद ॥४॥
बळी भीष्मदेवीं वासुदेवीं भाव । रोहिणीची माव ऐसें झालें ॥५॥
नामा म्हणे भक्त वासुदेवीं रत । सायुज्य पावे तो एक्यानामें ॥६॥
१५.
येईं तूम प्रद्युन्ने ध्यान तूं धरणें । माझिये कल्पने निर्धा-रुसा ॥१॥
त्राहे झडकरी पावे वो लवकरी । प्रद्युम्ने फुपकारी वेळो-वेळां ॥२॥
सांवळे सुंदरे वेणु वाहे करे । ध्यान हें सुंदर यमुनातटीं ॥३॥
प्रवाह प्रद्युत्रे नामघोष दाट । जिंकिले जुनात पापराशी ॥४॥
नामा ह्मणे नाम धन्य हेम प्रद्यम्र । होईल संपन्न नाम घेतां ।\५॥
१६.
येईं वो अनिरुद्धे सांबळें प्रबुद्धे । बिराटे गोविंदे दाव वेगीं ॥१॥
त्राहे माउलीये मना तुझी सोय । चुकती अपाय नाम घेतां ॥२॥
अनिरुद्ध् पाठे जाईन वैकुंठे । पुंडलीक पेठे उभा असे ॥३॥
कटावरी कर सांवळी सुंदर । मनाचा विचार इच्या चरणीं ॥४॥
अनिरुद्धसार अनु नाहीं आधार । सर्वही विचार अनिरुद्धे ॥५॥
नामा म्हणे येईं अनिरुद्धे माये । आणिक उपाय न लगे मज ॥६॥
१७.
येईं तूं पुरुषोत्तमे संजीवनी रामे । योगिया विश्रामे पुरुषश्रेष्ठा ॥१॥
त्राहे मनोधर्म नाम पुरुषोत्तम । साधन अगम ऐसी माये ॥२॥
येईं वो सांभाळीं लवलाहे मन । जुनाट हो जुने पुरुषोत्तमें ॥३॥
तुझें नाम धन्य पुरुष हें सौजन्य । द्वैत हें अभिन्न अद्वैत हें ॥४॥
काक्षरी नाम पुरुष शुचिसम । नाम आत्माराम पुरुषोत्तम ॥५॥
नामा म्हणे पावें पुरुषोत्तम माते । सर्वत्र अद्वैत एकरूप ॥६॥
१८.
येईंवो अधोक्षजे वैकुंठ विराजे । नाम गे सहजे अमृतरासी ॥१॥
अधोक्षज नामें घालीन गोंधळ । रिता एक पळ जाऊं नेदी ॥२॥
अधर रंगीव अर्धोर्ध सोशीन । सर्वत्र पाहीन अधोक्षज ॥३॥
अरिष्ट हें निरसी माये अधोक्षजे । ऐसी या पाविजे संकटीं त्वां ॥४॥
अरि हे मर्दन अधोक्षज जाणें । स्वीकारावें पूर्ण प्रगटतां ॥५॥
नामा म्हणे धांवे अधोक्षज पावे । दिशाक्ष्म भावें तुज मग ॥६॥
१९.
येईं वो केसरी नरसिंह उच्चारी । पवित्र साचारी तिहीं लोकीं ॥१॥
नरसिंह वामन प्रल्हाद रक्षण । आमुचें तें धन नाम तुझें ॥२॥
शंखचक्र करीं पावे वो लवकरी । येइम तूं केसरी लवलाहे ॥३॥
नरसिंह हे नाम नरसिंह हें प्रेम । उत्तमोत्तम तिन्ही लोकीं ॥४॥
त्रिपुररक्षक दानवमर्दन । विकटवदन पंचाक्षरी ॥५॥
नामा म्हणे हरि नाम नरकेसरी । नरसिमह उच्चारी तरती जीव ॥६॥
२०.
येईं वो अच्युते नामामृत रसे । सुंदर डोळसे जा-न्हवीये ॥१॥
अमृताची खोटी अच्युतनाम पेठीं । पावे वो जगजेठी अच्युतसार ॥२॥
अच्युत अच्युत नामेम हेंचि सत्य । हें पियूष त्वरित उच्चारितां ॥३॥
वैकुंठींची मूर्ति अच्युतनाम पाठे । प्रत्यक्ष वो भेटे विटेवरी ॥४॥
पुंडलीक दृष्टी नयनाची भेटी । निवारितां दृष्टी न्याहाळितां ॥५॥
नामा ह्मणे अच्युत नाम हेंचि आम्हां । दिननिशीं राम जपतसें ॥६॥
२१.
येईं जनार्दने जनवनसंपन्ने । माझे वो चिद्घने पांडुरंगे ॥१॥
त्राहे जनार्दने पूर्णानंदघने । येईं वो संपन्ने विश्वंभरे ॥२॥
नाम हें दुर्लक्ष जनकजननी । राम जनार्दनीं विनटली ॥३॥
सांवळी डोळस रवि एकासनी । तेज प्रकाशनी हिरियाची ॥४॥
जननी ते जननी निकट ते जीवनी । जग प्रगटिणी हरीयाची ॥५॥
नामा ह्मणे जन नाम जनार्दन । सनकादिक जाण सेवताती ॥६॥
२२.
येईं तूं उपेंद्रे विठ्ठ महिंद्रे । देवामाजी भद्रे सिंहासनीं ॥१॥
त्राहे वो जननी शिणलों गे माये । तुजविण आहे कवण मज ॥२॥
तूं माझें कारुण्य प्रत्यक्ष सौजन्य । विचारितां प्रवीण प्रबुद्ध हो ॥३॥
पावे वो तूं वेगीं उपेंद्रे गे माते । पुंडलिक सांगातें पंढरीसी ॥४॥
दीपकु लविला दीन उगवला । दीपकें फळला पांडुरंग ॥५॥
नामा ह्मणे नाम उपेंद्र ऐसें शम । पावेन विश्राम नाम घेतां ॥६॥
२३.
येईं तूं हरीरूपेम विठ्ठल स्वरूपे । कळिकाळ कांपे नाम घेतां ॥१॥
नामें हरिहरि त्राहे वो झडकरी । शिणलों मी भारी जननीये ॥२॥
हरिनामधन सर्व जनार्दन । हरी हेम आठवण जिव्हे सदा ॥३॥
हरीहरी म्हणतां हरीरूप स्मता । नाम हें अनंताक्षर विलसे ॥४॥
येईं तूं हरी गंगे सांवळे सुर्मगे । हरीहरी संगें रतलोंसे ॥५॥
नामा म्हणे हरी पांडुरंग माझा । चरण हो भोजा राज्य धरू ॥६॥
२४.
येईं वो तूं कृष्णे हरी माझिये तृष्णे । दिननिशीं प्रष्णे वाट पाहें ॥१॥
त्राहे कृष्णगंगे सावळे सारंगे । नामस्मरण वेगें पुरे आम्हां ॥२॥
रामकृष्ण टाहो नामें लवलाहो । फिटला संदेहो संसाराचा ॥३॥
उद्धव अक्रूर यादव सादर । कृष्णाते अपार तयालागीं ॥४॥
अर्जून द्रौपदी स्मरण गोविंदी । पावावें निजपदीं नामा म्हणे ॥५॥
आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
