३३६५.

ऎका पुण्य पवित्र कथा । सावधान व्हावें श्रोतां । जयाचेनि अवधानें सर्वथा । कलिकल्मषें नासती ॥१॥

जें आचरला अंबऋषी । रुक्मांगद सूर्यवंशी । तेंचि व्रत एकादशी । निजधर्मासी सांगेन ॥२॥

परिसा एकादशीचा महिमा । तोचि दिवस प्रिय पुरुषोत्तमा । मुगुटमणी सकल धर्मा । विचित्र कर्मा सोडवण ॥३॥

तिथिजयचें महिमान । त्रैरुपें अभिन्न जाण । परिसा तियेचें लक्षण । तात्विकार्थ तो ऎसा ॥४॥

दशमी जाणा महाविष्णु । एकादशी श्रीनारायणु । द्वादशी श्रीभगवानु । भक्त साहाय्याकारणें ॥५॥

संक्रमणादि दान श्रेष्ठ । याहुनी ग्रहणीचें वरिष्ठ । ग्रहणाहुनी वरिष्ठ । व्यतिपात वैधृति ॥६॥

याहुनी अनंत गुणें अधिक । एकादशीचें दान विशेष । दानमिषें एकाएक । देवचि देख पैं लाभे ॥७॥

यालागी एकदशीचें दान । तें होय देवाची समान । दानयोगें तेणें जाण । देव अपैसा पैं केला ॥८॥

अर्धोदय कपिलाषष्ठी एकादशीच्या चरणांगुआष्ठीं । योगयागाची कोटी । टाळीसाठीं नासरती ॥९॥

दशमी व्राताचा आरंभु । दिडीपुढें समारंभु । मिळोनि वैष्णवांचा कदबु । गीत नृत्य उत्साह ॥१०॥

आली एकादशी परिसोनी । उल्हास उपजे ज्याचे मनीं । धन्य धन्य त्याची जननी । पवित्र अवनी तेणें केली ॥११॥

अनंत व्रतांचिया राशी । पायां लागती एकादशी । यालागी हरिदिनीं आख्या ऎशी । त्या दिवसा पैं आली ॥१२॥

एकादशी हरीचा प्रसंग । आठही प्रहर तें अष्टांग । जे नर भाग्याचे सभाग्य । पूजा सांग करिताती ॥१३॥

प्रात:काळापासून । तेथें प्रगटे नारायण । त्यासीच म्हणती हरिदिन । व्यास वाल्मिकी नारद ॥१४॥

यालागी तो हरीचा दिवस । तो सत्य जाणा हृषीकेश । धन्य धन्य भाग्य सारस । गीत नृत्य उत्साह ॥१५॥

ऎशी हरितनु एकादशी । म्हणोनी आवडे वैष्णवासी । नारद प्रल्हाद अंबऋषी । या व्रतासी विनटले ॥१६॥

बरवें करावें हरि पूजन । श्र्वुंगारावें देवसदन । आठहि प्रहर हरिकीर्तन । जाग्रण करावें उल्हासें ॥१७॥

जाग्रणा एकादशी । येतां होती पुण्यराशी । पदोपदीं कोटी यागांसी । फ़ळ समारंभेसी जोडती ॥१८॥

जें तेथें बैसोनि सावधान । परिसती हरिकीर्तन । त्याचें निरसें भवबंधन । समाधान ते पावत ॥१९॥

वैष्णव होऊनी एकादशी । अंग चोरी हरिकीर्तनासी । भाग्य विन्मुख जालें त्यासी । मुळ्यापासीं तेणें केलें ॥२०॥

यालागीं एकादशीस वाडेंकोडें । नामासाठीं मोक्ष जोडे । तेथेंही अभिमान चढे । रवरव पुढें तयासी ॥२१॥

एकादशी रंगापुढें । रंगी नाचती वेडेबागडें । नाम गर्जती साबडें । ते आवडे गोविंदा ॥२२॥

नामासरसी वाजे टाळी । महादोषा होय होळी । सांडोनि वैकुंठ नव्हाळी । तयाजवळी हरी तिष्ठे ॥२३॥

जाग्रणा येऊनि एकादशी । जो हरिभक्तासी उपहासी । तो जाणावा पापराशी । नरक त्यासी पैं भीती ॥२४॥

देखोनि निंदकाचा भावो । रवरवा पडिला संदेहो । निंदेपरतें पाप पहा हो । जगामाजीं पैं नाहीं ॥२५॥

जेणें निंदिली एकादशी । तो जिताची नरकवासी । कुषठ लाविलें मुखासी । ये मुखासी मुखरोग ॥२६॥

ज्यासी न माने माने एकादशी । तनु जाणावी ती राक्षसी । त्यासी संगती घडे ज्यासी । नरकवासी तो होय ॥२७॥

जे एकादशीस भक्षिती अन्न । तें श्वानविष्टेसमान । तांबूल ते रुधिरपान । रजस्वले स्त्रियेचें ॥२८॥

एकादशीस स्त्रीभोग । तयासी लागे क्षयरोग । यमयातना दु:खें अनेग । व्यथा अंगीं तो पावे ॥२९॥

बाह्य मिरवी एकादशी । चोरुनी खाये अन्नासी । उदरशुळ लागे त्यासी । नातरी कुक्षीं गुल्म होती ॥३०॥

एकादशीस स्नेहमार्जन । बुध्दि अंध होय तेणें । नेत्ररोगासी उटणें । क्षुद्र पहाणॆं हरिभक्ता ॥३१॥

जो निंदी एकादशी । नरका जाणॆं न लगे त्यासी । तो स्वयेंचि नरकवासी । झणीं आतळला ॥३२॥

जेणें दूषिलें एकादशी । झणी त्याचें नाम घेसी । रामराम म्हणतां वेगेसी । त्या पापासी प्रायश्चित ॥३३॥

ज्यासी निष्ठ एकादशीचें भजन । त्यासी सर्वथा नाहीं पतन । पूर्वज उध्दरती जाण । यमयातनेपासुनी ॥३४॥

गर्जती हरिनामाचा घोष । त्यांचा यमदूतां पडे धाक । नामें प्रायश्चित शीक । लागली भीक महात्तपा ॥३५॥

यमयातनेचें पितर । वाछिताती निरंतर । एकादशी हरिजागर । वंशी तत्पर हो कोणी ॥३६॥

पुत्र अथवा भ्रातृपुत्रा । दुहित्र अथवा दुहिता । करितां एकादशी हरिजागर । यमप्रहार ते चुके ॥३७॥

जो एकादशी व्रत धरी । तो अतिशय पढीये हरी । यालागीं देव त्याचे घरीं । निरंतर तिष्ठत ॥३८॥

जेथें राहिले हरि वरिष्ठ । तोचि आश्रम होय श्रेष्ठ । ब्रम्हानंदें पिकली पेठ । ग्राहिक तेथें हरिभक्त ॥३९॥

ऎसें एकादशीचें व्रत । निर्विकल्प जे आचरत । त्याचे घरीं हरि तिष्ठत । कांतेसहवर्तमा ॥४०॥

तीर्थव्रताचें पारडें । तुकितां एकादशी पुढें थोडें । तेथेंही जागरण घडे । भाग्य केवढें तयाचें ॥४१॥

द्वादशीस शीत मात्र अन्न। तें होय मेरुमंदारासमान । तेथेंही निर्विकल्प ब्राम्हणभोजन । आत्मा गमन तेणें चुके ॥४२॥

द्वादशीचें अन्नदानीं । देव भक्ताचा जाला ऋणी । यालागी पैं चक्रपाणी । भक्तवाणी नुल्लंघी ॥४३॥

द्वादशीचें फ़ळ संधान । अमर्याद पुण्य गहन । कोटीयागांचे श्रेय जाण । निंबलोण करिताती ॥४४॥

द्वादशीच्या ग्रासोग्रासीं । तृप्ति होय यज्ञपुरुषीं । तें फ़ळ लाधलें अंबऋषी । गर्भवासीं देव पैं आला ॥४५॥

एवं जालिया पारणें विधि । जो आरंभी क्षीराब्धी । भक्तामाजीं तो आधीं । वैकुठपीठीं राहे ॥४६॥

क्षीराब्धीचा प्राप्तकाळ । मिळोनि वैष्णवांचा मेळ । नाना परी करिती गदारोळ । तो सोहळा हरिप्रिय ॥४७॥

एकादशी देवजागरा आला । क्षीरापतिलागीं ठोकों लागला । जैसा बुभुक्षु दुकाळला । तैसा वाट पहातसे ॥४८॥

ऎकोनि क्षीरापतीच्या गोष्टी । आवडी देव लाळ घोटी । हरीख न समाय सृष्टी । उल्हास पोटीं न समाये ॥४९॥

क्षीरापती वाळुवटीं । संत वैष्णवांची दाटी । देखोनि देवा आवडी मोठी । येत उठाउठी पैं तेथें ॥५०॥

क्षीरापती सेवितां वैष्णव । मुखामाजीं मुख घालितो देव । नवल भावार्थाचा भाव । अगम्य पहाहो सुरनरां ॥५१॥

सेवितां क्षीरापतीची गोडी । येरयेरापुढें घालिती उडी। हर्षे नाचतां आवडी । धरिती गोडी उल्हासें ॥५२॥

क्षीरापति घालितां वैष्णवांचे मुखीं । तेणें सुखें देव होय सुखी । धन्य भाग्याचें इहलोकीं । व्रत वोळखी त्या जाली ॥५३॥

पडली वैष्णवाचे पायातळीं । जो सेवी क्षीरापतीची रवाळी । सकळ पापा होय धुळी । हरी जवळी तो पावे ॥५४॥

सेवितां वैष्णंवांचे शेष । कलिकल्मषा होये नाश । पायां लागे मोक्षसुख । स्वात्मसुख तो पावे ॥५५॥

यापरी एकादशी । भक्त उद्वरती दोष पक्षी । मोक्षचिया राशी । तिथियत्रा जोडिती ॥५६॥

धरी जरी व्रतासी दृढभाव । तरी सबाह्य प्रगटे देव । करुनी संसार वाव । निजात्मा ठाव निजपदीं ॥५७॥

व्रतातपांचें काबाड । सकळ धर्मांचें पुरें कोड । धरलिया एकादशीची चाड । सकळही फ़ळें लाभतीं ॥५८॥

जो एकादशीचा व्रती । त्यासी तीर्थे पैं सेविती । तेणें पुण्यें भगवत्प्राप्ती । क्षणमात्र न लागतां ॥५९॥

एकादशीच्या उपवासीं । रुक्मांगद सूर्यवंशीं । नगरी नेली वैकुंठासी । निजसुखासी पावला ॥६०॥

तैशीच जाणावी द्वादशी । प्रसन्न जाली अंबऋषी । दहा गर्भवास सोशी । उणें भक्तासी येवों नेदी ॥६१॥

ज्यासी असे मोक्षाची चाड । तींही नाना साधनें काबाड । सांडोनियां दृढ । व्रत एकादशी करावें ॥६२॥

एका जनार्दनीं सांगे । कां शिणाल योगयागें । एकादशीच्या प्रसंगें । देवची अंगे लाधला ॥६३॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel