प्रिय मैत्रीण
वचणं?? पहिल्यांदा तुझ्या पत्रातून मला काहीतरी अनपेक्षित मिळालं. पण यामुळेच माझ्या लक्षात आलेली एक गंमत तुला सांगतो. ती म्हणजे, जोवर आपण केवळ एकमेकांच्या स्वप्नांचा भाग होतो; तोवर ना तुला माझ्याकडून कुठली अपेक्षा होती, ना मला तुझ्याकडून कुठली अपेक्षा होती. पण बघ ना एकदा थोडसं लेखनातून व्यक्त काय व्हायला लागलो; चक्क अनपेक्षित शब्द ओघाओघाने आलाच. भलेही काही अपेक्षा नसताना. असू दे. तुझं वचन देणं कदाचित खूप विचारपूर्वक असेल, अशी आशा करतो. कारण यावेळी पत्राचे उत्तर द्यायला तू फार वेळ लावलास. लिहायला लागल्यापासून "कल्पना" तुझ्या माझ्याबद्दलच्या स्वप्नातील कल्पनाच दूर पळून गेल्या. पण इकडे तसं फारस काही जाणवल नाही. कारण अगदी काल रात्री सुद्धा तू माझ्या स्वप्नात येऊन भेटून गेलीस. पुन्हा तशीच अबोल, डोळ्यात कुणीचीतरी आर्ततेने वाट पाहणं, तुझ मला लिहिणं अन् मी तुला उलगडू पाहता तुझं अंधारात अचानक नाहीसा होणं. तर भेट मला पुन्हा आता आपल्या पुढच्या पत्रातली काव्यरचना होऊन.
तुझा मित्र
किरण पवार
