१९८१
सर्वभावें शरणागत । जाहलों निश्चित कृपाळु ॥१॥
आतां कळे तैसे करीं । तुम्हीं उदार श्रीहरी ॥२॥
मी आलों असे शरण । कृपा करणें उचितची ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । ऋद्धिसिद्धि तुमचे चरणीं ॥४॥
१९८२
शरण आलों तुझियां पायां । कॄपानिधी देवराया ॥१॥
पशु उद्धरिलें गजासी । गणिका नेली वैकुंठासी ॥२॥
ऐसा कृपेचा कोंवळा । भक्ता अधीन गोपाळा ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । हीच लाधली निजखुण ॥४॥
१९८३
अहो देवा गुणनिधाना । परिसा विज्ञापना माझी एक ॥१॥
माझें मज आश्वासन । देखिल्या चरण तुमचे ॥२॥
हेंचि माझी करुणा करा । भक्ति अवधारा भोळी ते ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । माझा विनवणी परिसावी ॥४॥
१९८४
तुझिया कृपेचें पोसणें मी दीन । करीं तुं जतन जनार्दना ॥१॥
अंकित मी दास कायामनेंवाचा । हेलावा कृपेचा करी देवा ॥२॥
कदा नुपेक्षिसी आलिया शरण । हें मागोनी महिमान चालत आलें ॥३॥
एका जानार्दनीं कॄपेचा वोरस । करी जगदीश मजवरी ॥४॥
१९८५
मज तों अधिकार नाहीं । शरण आलों तुझें पायीं ॥१॥
तुम्हीं पशु गजातें उद्धरिलें । गणिके तारिलें कुंटनीसी ॥२॥
ऐशी शरणागत माउली । एका जनार्दनीं साउली ॥३॥
१९८६
माझे मनोरथ चरणाची आवडी । दुजियाची जोडी नको आतां ॥१॥
वाउगा पसारा नका गोऊं मन । चरणाशी जाण स्थिर होय ॥२॥
एका जनार्दनीं पुरवी वासना । दुजें नारायणा नको कांहीं ॥३॥
१९८७
भक्ति माझी भोळी । भाव एकविध बळी ॥१॥
अहो परिसा नारायणा । जाणोनि अंतरीच्या खुणा ॥२॥
नाहीं तुम्हा सांकडें कायीं । भुक्तिमुक्ति मागणें तेंही ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । माझीं विनवणी परिसावी ॥४॥
१९८८
सर्वाभुतीं तुझें रुप । हृदयीं सिद्धची स्वरुप ॥१॥
इतुलें देईं अधोक्षाजा । नाहीं तरी घोट भरीन तुझा ॥२॥
सकळांहुनी कई सान । सकळिका समसमान ॥३॥
सदा द्यावा संतसंग । अखंड कीर्तनीं अनुराग ॥४॥
निःशेष दवडोनियां स्वार्थ । अवघा करीं परमार्थ ॥५॥
एका जनार्दनीं मागें । नाहीं तरी घाला घालीन अंगे ॥६॥
१९८९
जेथें मुख्यत्वें करावी भक्ति । घडावी संतांची संगती । हेंचि मागणें तुम्हाप्रतीं । द्यावें निश्चिती मज देवा ॥१॥
पुरवा पुरवा माझा हेत । दुजें मागणें नाहीं निश्चित ॥धृ॥
आयुष्य अंतवरी नामस्मरण । गीता भागवताचें श्रवण । विष्णु शिवमूर्तींचें ध्यान । हेंच देणें सर्वथा ॥२॥
ऐकोनी ऐसें वचन । जनार्दन तुष्टला प्रेमें करुन । एका जनार्दनीं पाय धरुन । सप्रेमें आलिगिंला ॥३॥
१९९०
देव तुष्टला मय दे घे । तुजावांचुनी कांही नेघे ॥१॥
देवा इतुली कृपा करीं । जो मी तुझा घोट भरीं ॥२॥
आणिक कांहीं मागेन जरी । तरी मज दंडावें हरी ॥३॥
वैकुंठ देई रे एका । तो तंव फोडीव फटका ॥४॥
क्षीरसागर शेषशयन । इतुकें न दे चाळवण ॥५॥
सोहं पद विसावून । देतां घेतां लाजिरवाणें ॥६॥
एका जनार्दनीं तुष्टला । सकल सर्वांगी घोटला ॥७॥
१९९१
तुमचें जाहलिया दरुशन । जन्ममरण फिटला पांग ॥१॥
आतां धन्य जाहलों करुणाकरा । विश्वभंरा दयाळुवा ॥२॥
मागें कासविसक बहु जाहलों । दरुशनें पावलों सुखातें ॥३॥
एका जनार्दनीं कृपा केली । फळाची आली सर्वस्वे ॥४॥
१९९२
भाग्यहीन बहु असती । कमळापती सांभाळणें ॥१॥
गर्जें ब्रीदाची तोडर । चराचर त्रिभुवनीं ॥२॥
शरणागतां वज्रपंजर । हा बडिवार त्रिजगतीं ॥३॥
शरण एका जनार्दनीम । कैवल्यदानीं उदार ॥४॥
१९९३
ज्याचा केला अंगीकार । न मानी भार त्याचा हा ॥१॥
अरिमित्रां सम देणें । एकचि पेणें वैकुंठ ॥२॥
उत्तर मध्यम चांडाळ । देणें स्थळ एकची ॥३॥
एका जनार्दनीं भाकी कींव । उद्धारा जीव पातकी ॥४॥
१९९४
आम्हीं तो वासना भाजियेली बळें । वैराग्याचोनि बळेंक आथियलें ॥१॥
सांडिला वेव्हार माया लोकाचार । भरला निर्धार हृदयामाजी ॥२॥
एका जनार्दनीं खुंटली भावना । जनीं जनार्दना अभ्यासिलें ॥३॥
१९९५
माझें देईं मजलागुन । म्हणोनि दृढ धरिले चरण ॥१॥
भक्तीचें ऋण देवा । देई माझें मज केशवा ॥२॥
माझें देतां जड काई । अभिलाषेंक धरीन पायीं ॥३॥
एका अभिलाषें फावला । एका जनार्दनीं उभा केला ॥४॥
१९९६
जाईल तरीं जावो प्राण । परी मी न सोडी चरण ॥१॥
ऐसा विश्वासलों हरीं । नाम तुमचें कंठीं धरीं ॥२॥
होईल एं होवो साचा । परी न संडो नाम वाचा ॥३॥
चित्त वेधलें चिंतनीं । शरण एका जनार्दनीं ॥४॥
१९९७
ऐके गा हृषीकेशी । जाणोनि तुं विश्वासी । निजगुह्मा तुजपाशी । ठेवणें दिधलें ॥१॥
आम्हां चाळवोनि विषयासी । थितें बुडवूं पाहासी । क्रियानष्ट होसी तूंचि येक ॥२॥
आमुचें आम्हां देता । तुज कां नये चित्ता । लाजसी तत्त्वतां । भक्ति घेसी ॥३॥
नेतां पंचापाशी । भले नव्हें हृषीकेशीं । मजसी समान होसी । एका जनार्दनीं ॥४॥
१९९८
वेव्हाराच्या ठाई । तुझें न चले कांहीं । मी तूं दोघे पाहीं । सरिसें तेथें ॥१॥
ठेविलें बुडविसी । शेखी जाबही न देसी । ऐकोन नायकसी । गहिंसपणें ॥२॥
खवळलों तरी जाण गिळीन मीतूंपण । तेथें देवपण । उडवीन तुझें ॥३॥
जो सांगे पांचापाशीं । त्याचें तोडं तूं धरिसी । ठकडा कैसा होसी । म्हणे एका जनार्दनीं ॥४॥
१९९९
जीहीं जाणितलें वर्मासी । त्याचें दास्य करिसी । गर्भवास सोसिशी । त्याचें साठी ॥१॥
घर कुंटुंब ना आभावो । गांव न तुज ठावो । सोलाट तुं पाहा हो । लागला जगीं ॥२॥
बहुतांचें ठेवणें । बुडविलें येणें । शेख जीव घेणें । मागत्यासी ॥३॥
मायबापेंविण । वाढला हा जाण । शरण एका जनार्दनीं । जाती गोतपणें ॥४॥
२०००
होतां द्वारपाल लाज वाटे थोरी । न साहे भिकारी जाला हरी ॥१॥
बळीच्या तो द्वारी सारथीं पर्थाचा । गोसावी आमुचा वेदवाणी ॥२॥
गर्भ न साहाती यातायाती जना । एका जनार्दनीं शरण वेगें ॥३॥
