२४४१

देह जाईल तरी जावो राहील तरी राहो । दोराचिया सर्पा जिणें मरणें न वावो ॥१॥

आम्ही जिताची मेलों जिताची मेलों । मरोनियां जालों जीवेविण ॥२॥

मृगजळाचें जळ भरलें असतां नाहीं । आटलिया तेथें कोरडें होईल काई ॥३॥

एका जनार्दनीं जगाचि जनार्दन । जिणें मरणें तेथें सहज चैतन्यघन ॥४॥

२४४२

पाणियाचा मासा जाला । नामरूपा नाहीं आला ॥१॥

तें पूर्वीच पाणी आहे । तेथें पारधी साधील काय ॥२॥

जंव पारधी घाली जाळें । तंव त्याचेंच तोंड काळें ॥३॥

एका जनार्दनीं सर्वही पाणी । माशियाची कैंची खाणी ॥४॥

२४४३

मीच देवो मीच भक्त । पूजा उपचार मी समस्त ॥१॥

मीच माझी करीं पुजा । मीच माझा देवो सहजा ॥२॥

हेंचि उपासनाकांडाचें सार । आगमनिगमांचे गुह्मा भांडार ॥३॥

एका जनार्दनीं देव । स्वयें पाहे देवाधिदेव ॥४॥

२४४४

लागलें दैवत अक्षत सांगा । देव देऊळ आलें अंगा ॥१॥

देव देऊळ अवघाचि देव । देखोनियां भाव लागतसे ॥२॥

जाणतां नेणतां उरी नुरे मना । यालागीं शरण एका जनार्दना ॥३॥

२४४५

सकळ गोडिये जें गोड आहे । तें रसनाची जाली स्वयें ॥१॥

आतां चाखावें तें काये । जिव्हा अमृता वाकुल्या वाये ॥२॥

तया गोडपणाच्या लोभा । कैशा सर्वांगीं निघती जिभा ॥३॥

एका जनार्दनीं गोड । तया क्षण एक रसना न सोडी ॥४॥

२४४६

जो जो कोणी मनीं ध्याये । तो मीचि होऊनियां राहे ॥१॥

ऐसा अनुभव बहुतां । अर्जुनादि सर्वथा उद्धवा ॥२॥

एक एक सांगतां गोष्टी । कल्प कोटी न सरेचि ॥३॥

शरण येतां जीवेभावें । एका जानार्दनीं भावें हरीसी ॥४॥

२४४७

साक्षीभूत आत्मा म्हणती आहे देही । वायां कां विदेही जाहला मग ॥१॥

नानामतें तर्क करितां विचार । पापांचे डोंगर अनायासें ॥२॥

देहीं असोनि देव वायां कां शिणती । एका जनार्दनीं फजिती होती तया ॥३॥

२४४८

आत्मत्वाचें ठायीं सर्व एकाकार । नाहीं नारीनर भेद भिन्न ॥१॥

वर्णाश्रम धर्म ज्ञाति कुलगोत । एकाकारी होत आत्मतत्त्वीं ॥२॥

सदोदित पाहे सर्वाठायीं आहे । एकाजनार्दनीं सोय धरी त्याची ॥३॥

२४४९

देहीं वाढें जों जों शांती । तों तों विरक्ति बाणें अंगीं ॥१॥

ऐसा आहे अनुभव । देहीं देव प्रकाशे ॥२॥

देहीं आत्मा परिपुर्ण । भरला संपुर्न चौदेहीं ॥३॥

एका जनार्दनीं रिता ठाव । नाहीं वाव पाहतां जगीं ॥४॥

२४५०

बहुतापुण्यें करूनि जोडला नरदेह । नाहीं त्याचा वेवसाव घडला कांहीं ॥१॥

न करावें तें केलें मनामागें धांवणें । परि नारायणें करुणा केली ॥२॥

आवरुनि इंद्रियें धरियेलीं हातीं । कामक्रोधाची शांती केली सर्व ॥३॥

वायां जाये परि श्रीगुरु भेटला । एका जनार्दनीं जाहला कृतकत्य ॥४॥

२४५१

विदेहदेह विस्मृति पावले । देहादेहीं फिटलें द्वैताद्वैत ॥१॥

ऐसें जनार्दनें उघड दाविलें । देहींच आटलें देहपण ॥२॥

एका जनार्दनीं चौदेहा वेगळा । दाविलासे डोळा उघड मज ॥३॥

२४५२

निमालें राहिलें गेले ऐसे म्हणती । वायां फजीत होती आपुल्या मुखें ॥१॥

नासलें कलेवर घेऊनियां मांडीं । वाउगे तें तोंडी बोलताती ॥२॥

स्वयें आत्मज्योति जया नाहीं आदिअंत । तो आत्मा प्रत्यक्ष निमाला म्हणती ॥३॥

एका जनार्दनीं उफराटी बोली । कैसी भ्रांती पडली त्यांचे मनीं ॥४॥

२४५३

व्याघ्रामुखीं सांपडे गाय । अद्वैतीं तूं रामनाम ध्याय ॥१॥

वाचे गांतां रामनाम । निवारेल क्रोधाकाम ॥२॥

भेदभावाची वासना । रामनामें निरसे जाणा ॥३॥

एकपणें जनीं वनीं । एका शरण जनार्दनीं ॥४॥

२४५४

रामनाम स्मरे पुरुषोत्तम रे । सहज विद्या ज्ञेय हाही अविद्या धर्म रे ॥१॥

अहं आत्मा हेंही न साही सर्व क्रिया भ्रम रे । विजनवन निरंजन जनार्दन रे ॥२॥

अगम्य गति ध्येय ध्यान साधन बंधन रे । एका जनार्दनीं एका स्वानंद परिपुर्ण रे ॥३॥

२४५५

दर्पणामाजीं आपण । जीवरुपें शिव जाण ॥१॥

जेणे स्वरूपें आपण । तद्रूप बिंब दिसे जाण ॥२॥

अग्नि राखें झाकोळिला । तरी अग्नीपणें संचला ॥३॥

जीवशिव दोन्हीं हो का एक । तरी मलीन एक चोख ॥४॥

थिल्लरीं प्रतिबिंब भासे । बिंबाअंगीम काय संचिता वसे ॥५॥

निर्वाळूनि पहातां वेगीं । बिंब प्रतिबिंब वाउगी ॥६॥

ऐसें भुलूं नये मन । शरण एका जनार्दन ॥७॥

२४५६

आपणा आपण पाहे विचारुनी विचारतां मनी देव तुंचीं ॥१॥

तूंचि देव असतां फिरशी वनोवनीं । प्रगटली काहाणी बोलायासी ॥२॥

देहींचे देवळीं आत्माराम नांदे । भांबावला भक्त हिंडे सदा रानें ॥३॥

एका जनार्दनें भ्रमाची गोष्टी । वायांचि शिणती होती कष्टी ॥४॥

२४५७

श्रमोनी वाउग्या बोलती चावटी । परी हातवटी नये कोणा ॥१॥

ब्रह्माज्ञानी ऐसे मिरविती वरी । क्रोध तो अंतरीं वसतसे ॥२॥

सर्वरुप देखे समचि सारिखें । द्वैत अद्वैत पारखें टाकूनियां ॥३॥

एका जनार्दनीं ब्रह्माज्ञान बोली । सहजचि आली मज अंगीं ॥४॥

२४५८

देव मनुष्य सुताचें बाहुलें । बापें बोळवणा सांगातें दिलें ॥१॥

शेवट पालऊन दिसे मधु । नेसो जाय तंव अवघाचि संबंधू ॥२॥

आंत बाहेरी अवघेचि सूत । स्वरूप देखतां निवताहे चित्त ॥३॥

नीच नवा शोभतु साउला । एका जनार्दनीं मिरवला ॥४॥

२४५९

मस्तकीं केश चिकटलें होती । जैं ते निघती आपुले हातीं ॥१॥

मिळती जैशा माय बहिणी । हातीं घेउनी तेलफणी ॥२॥

ऐसा त्रिगुणाचा ठावो । एका जनार्दनीं पहा वो ॥३॥

२४६०

एकचि माहेर नाथिली । हे तंव जाण भ्रांति बोली ॥१॥

विठ्ठल विठ्ठल रोकडा । विठ्ठल पाहे चहुंकडा ॥२॥

आपण आंत बाहेरी पाहे । विठ्ठल देखोनि उगाची राहे ॥३॥

एका जनार्दनीं शरण । विठ्ठल विठ्ठल परिपूर्ण ॥४॥

आपण साहित्यिक आहात ? कृपया आपले साहित्य authors@bookstruckapp ह्या पत्त्यावर पाठवा किंवा इथे signup करून स्वतः प्रकाशित करा. अतिशय सोपे आहे.
Comments
Please join our telegram group for more such stories and updates.telegram channel

Books related to श्रीसंतएकनाथ गाथा - भाग दुसरा