पाऊस नेहमी पडतो गरजतो बरसतो नात्याचं ही एक वलय मृगजळात बंधिस्त
करतं ..... 🐾🐾🐾🐾 आठवणीचे ठस्से
समुद्रकिणारी वाळूवर त्या कोरले होते ...... ते ठस्से पाऊलाचे श्री आणि ऋतुजाचे !
प्रेम पुष्प नव्याने उमलते कधी श्री आणि ऋतुजाना एकत्र घेऊन येतं
तर कधी ... आशुतोषचं हरवलेलं प्रेम आशनात गुंतून जाते आराध्या समजून तिच्या
भोवती मन घिरट्या घालते प्रेम पाखराची दुनिया अशीच अधोरेखित होते ...
मेघ काळेकुट्ट एकत्र आले की प्रेम जीवांची लहर काळजात धस्स होतं सर्वांग शहारून
घेते .... थेंबथेंब सरीने पापण्या ओलावून जातं मृगजळ इथेच पुर्ण होते ......
( समाप्त )
© कोमल प्रकाश मानकर
ई-मेल mankarkomal97@gmail.com
Blog :- komaldaze.wordpress.com
